(a. s. cism’den) : 1) tecessüm etmiş, cisimlenmiş, cisimli. 2) üç boyutlu (uzunluğu, enliliği, kalınlığı) olan cisim. Hendese-i mücesseme : *uzay geometri. İstihkâmât-ı mücesseme : yerli, esaslı istihkâmlar. Küre-i mücesseme : *yerküre. Nâmûs-ı mücessem : çok namuslu. Nûr-i mücessem : canlı kılığa girmiş olan nur; çok parlak ve güzel.

sıf. ar. s. Mücesseme. [cism’den imf. tef‘îl] 1. Cismi olan, vücutlu, gövdeli: yaptıracağı ebniyenin mukavvadan mücessem sûretini yaptı. 2. mc. Sanki bir hâl-i manevî cisim peyda edip tecessüm ve temâsül etmekle hâsıl olmuş, o hâl-i manevînin tecessüm etmişi hükmünde olan: o adam fazîlet-i mücessemedir, namus-ı mücessemdir. 3. rt. [hendesede] eb‘âd-ı selâsesi yani tûl ve arz ve irtifâ‘ı olan: şekl-i mücessem; zâviye-i mücesseme. Mukâbili: musattah.

a. (fem. مجسمە) 1. Who makes a thing a solid body. 2. Who asserts God to have a body.