اَلْمَأْقُ [el-me’k] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnuyla ki مَعْقٌ [ma’k] veznindedir) ve اَلْمُؤْقُ [el-mu’k] (mîm’in zammı ve hemzenin sükûnuyla ki مُعْقٌ [mu’k] veznindedir) ve اَلْمُؤْقِي [el-mu’kî] (مُعْطِي [mu’tî] vezninde) ve اَلْمَاقِي [el-mâkî] (قَاضِي [kâdî] vezninde) ve اَلْمَاقُ [el-mâk] (مَالٌ [mâl] vezninde ki hemze elife kalb olunmuştur) ve اَلْمُوقِي [el-mûkî] (hemzeyi vâv’a kalble مُوقِعٌ [mûki’] vezninde) ve اَلْمَأْقِي [el-me’kî] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnu ve kâf’ın kesriyle مَأْوِي الْإِبِلِ [me’vi’l-ibil] vezninde) ve اَلْمُوقُ [el-mûk] (mîm’in zammıyla سُوقٌ [sûk] vezninde) ve اَلْأُمْقُ [el-umk] (hemze-i mazmûme ile) ve اَلْمُقْيَةُ [el-mukyet] (mîm’in zammıyla) Gözün burundan cânibine denir ki gözden yaş akacak yerdir, Türkîde gözün pınarı ta’bîr olunur. 'Alâ-kavlin gözün mukaddemine ve 'alâ-re’yin mu’ahharına denir. Şârih der ki مُقَدَّمُ الْعَيْنِ [mukaddemu’l-'ayn] dediği yine gözün pınarı olacaktır ve مُؤَخَّرُ الْعَيْنِ [mu’ahharu’l-'ayn] kuyruğu olacaktır. Bu sûrette harf-i terdîd ile أَوْ مُقَدَّمُ الْعَيْنِ 'ibaresi tekrârdır. Zâhiren İmâm Leys’in مُوقُ الْعَيْنِ مُؤَخَّرُهَا وَمَأْقُهَا مُقَدَّمُهَا ta’bîrinden mütehavveldir. İntehâ. Ve bunların cem’i آمَاقٌ [âmâk] gelir, آبَارٌ [âbâr] gibi ve أَمْآقٌ [em’âk] gelir, أَبْآرٌ [eb’âr] gibi ve مَوَاقٍ [mevâk] gelir mîm’in fethiyle ve مَآقٍ [me’âk] gelir mîm’in fethi ve hemzenin meddiyle. Şârihin beyânına göre iki evvelki مُؤْقٌ [mu’k] ve مَأْقٌ [me’k] ve أُمْقٌ [umk] ve مُوقٌ [mûk] ve مَاقٌ [mâk] lafzlarının cem’idir.