(f. i.) : lök, kısa tüylü yük devesi.

sıf. Battal, ağır batî‘: lök adam. ≡ h. Ağırlık ve betâetle, kabalıkla: lök oturmak.

i. Asıl ismi lâk olan bir nevi Hint zamkı ki boyacılıkta vesâir işlerde kullanılır, lika. — sıfat gibi dahi kullanılıp “lûk boya” denilir.

Old or provineial orthoggraphy of the suffix لك q. v.

s. 1. As لوكون, q. v. 2. Gum lac. 3. The red dye obtained from gum lac. 4. A common shecamel kept for breeding.

a. 1. Big, unhandy. 2. Thick, spiss. 3. Lazy, indolent. 4. Addled.

اَللَّوْكُ [el-levk] (lâm’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Bir nesneyi ağızda döndürmek, çiynemek için; tekûlu: لُكْتُ الشَّيْءَ فِي فَمِي أَلُوكُهُ إِذَا عَلَكْتَهُ Ve at licâmın tahrîk etmeğe dahi derler; yukâlu: لَاكَ الْفَرَسُ اللِّجَامَ Ve لَوْكٌ [levk] Halkın 'ırzına değmeğe dahi derler; yukâlu: فُلَانٌ يَلُوكُ أَعْرَاضَ النَّاسِ أَيْ يَقَعُ فِيهَا