ihz. Enbiyâ-i izâmdan bir zât: kavm-i Lût = nebî-i müşârun-ileyhin dîn-i hakka ve tarîk-ı felâha davetleri için ba‘s buyurulduğu kavim ki, hilâf-ı tabîat fuhşiyyâta münhemik (düşkün) olmakla, min tarafi’llâh kahr u tedmîr edilmiştir.

لُوطٌ [Lût] (lâm’ın zammıyla) Enbiyâ-i 'izâmdan bir peygamber-i zî-şân ismidir, 'alâ-nebiyyinâ ve 'aleyhi’s-selâm. 'Ucme ve ta’rîf sebebiyle ve er iken vasatı sâkin olduğu için munsarıf olmuştur, nitekim نُوحٌ [Nûh] lafzı dahi böyledir, zîrâ üç harfli olup vasatı sâkin olmakla be-gâyet hafîf olduğundan sebebeynin birine mukâvim olmuştur. Şârih der ki هِنْدٌ [Hind] ve دَعْدٌ [Da’d] kelimeleri dahi kıyâs üzere bu gûne olmaktır, lâkin sıklet-i te’nîs sebebiyle sarf ve 'adem-i sarfları muhayyerdir. Ve Hazret-i Lût ibn Hârân b. Târah’tır, Hazret-i İbrâhîm’in birâder-zâdesidir.

vn. & s. A committing sodomy.

prop. n. Lot the nephew of Abraham.

اَللَّوْطُ [el-levt] (lâm’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Bir nesne kalbde yer edip mahabbet olunmak; yukâlu: لَاطَ الشَّيْءُ بِقَلْبِي يَلُوطُ وَيَلِيطُ Ve لَوْطٌ [levt] Bir duvarı meremmet edip sıvamağa dahi derler; tekûlu: لُطْتُ الْحَوْضَ بِالطِّينِ لَوْطًا إِذَا مَلَطْتَهُ وَطَيَّنْتَهُ Ve لَوْطٌ [levt] Ridâya dahi derler; yukâlu: لَبِسَ لَوْطَيْهُ

لُوطٌ [lût] (lâm’ın zammı ve meddiyle) İsm-i munsarıftır, her çend 'ucme ve ta’rîf mevcûd ise de نُوحٌ [nûh] dahi böyledir, sarf lâzım olduğunun vechi budur ki kelime üç harfli olup vasatı sâkin olmağın gâyet-i hiffet üzere olması ehad-ı sebebeyne mukâvim olmuştur. Ve هِنْدٌ ve دَعْدٌ kelimelerinde dahi hâl böyledir. Bu kadar var ki mü’ennesinde sarfı lâzım görmediler, belki sarfla terk-i sarf beyninde tahyîr ettiler.