اَللُّوبُ [el-lûb] (lâm’ın zammıyla) ve اَللَّابُ [el-lâb] ve اَللَّابَاتُ [el-lâbât] لُوبٌ [lûb]un ve لَابٌ [lâb]ın cem’leridir. Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ حَرَّمَ مَا بَيْنَ لَابَتَيِ الْمَدِينَةِ” Ya’nî “Medîne’nin iki cânibinde olan taşlı yerlerin beynin tahrîm etti” ki Medîne’nin iki cânibin taşlı yerleri ihâta etmiştir. Ebû 'Ubeyde eyitti: لُوبَةٌ [lûbet] ve نُوبَةٌ [nûbet] nûn’la şol taşlı yerin ismidir ki onu siyâh taşlar kaplamış ola. Bu sebebden siyâhlara لُوبَى [lûbâ] ve نُوبَى [nûbâ] derler.

(Zamme-i makbuze ile) Bedava, emeksiz.

اَللُّوبُ [el-lûb] (lâm’ın zammıyla) Şol et pâresine denir ki tencere içre beri öte dönüp durur ola. Ve لُوبٌ [lûb] Bal arısına denir. Ve sudan ba’îd olan susuz hayvânlara denir. Müfredi, لُوبَةٌ [lûbet]tir.

اَللَّوْبُ [el-levb] (bi’l-fethi) ve اَللُّوبُ [el-lûb] (bi’z-zamm) ve اَللُّؤُوبُ [el-lu’ûb] (bi’z-zammeteyn) ve اَللَّوَابُ [el-levâb] (bi’l-fethateyn) ve اَللَّوَبَانُ [el-levebân] (bi-fethi’l-lâm ve sükûni’l-vâv) Ve susamak; yukâlu: لَابَ يَلُوبُ لَوْبًا إِلَى آخِرِهِ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ عَطِشَ

1. (pl. لبوب ) A kernel. 2. Pith. 3. Marrow. 4. Essence. 5. (pl. الباب) The heart; mind; understanding.

اَللَّوْبُ [el-levb] (ثَوْبٌ [sevb] vezninde) ve اَللُّوبُ [el-lûb] (lâm’ın zammıyla) ve اَللُّؤُوبُ [el-lu’ûb] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَللُّوَابُ [el-luvâb] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Susuzluk, عَطَشٌ ['ataş] ma’nâsınadır; 'alâ-kavlin susamış insân ve hayvânın su etrâfını dönüp dolaşması hâletine denir, hâlbuki suya vusûle muktedir olmaya. Ve bunlar da ismlerdir.

sıf. 1. İri ve müdevver. 2. Birden yutulacak hâl ve sûrette olan: lop yumurta, hazırlop = kabuğuyla beraber suda pişmiş. 3. Yumuşak ve kalın: lop et = tekmîl buttan ibâret.

sıf. 1. İri ve müdevver. 2. Birden yutulacak hâl ve sûrette olan: lop yumurta, hazırlop = kabuğuyla beraber suda pişmiş. 3. Yumuşak ve kalın: lop et = tekmîl buttan ibâret.

اَللَّوْبُ [el-levb] (ثَوْبٌ [sevb] vezninde) ve اَللُّوبُ [el-lûb] (lâm’ın zammıyla) ve اَللُّؤُوبُ [el-lu’ûb] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَللُّوَابُ [el-luvâb] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Susuzluk, عَطَشٌ ['ataş] ma’nâsınadır; 'alâ-kavlin susamış insân ve hayvânın su etrâfını dönüp dolaşması hâletine denir, hâlbuki suya vusûle muktedir olmaya. Ve bunlar da ismlerdir.

See لوپ .