a. 1. Bald. 2. Stupid, silly.

Suffix to soft-lettered words; as لق .

i. ba: لوق lük.

For thee; etc.

اَللَّكُّ [el-lekk] (شَكٌّ [şekk] vezninde) Yumrukla bir adamın kafasına vurmak, 'alâ-kavlin bir kimseye vurup öte kakmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَكَّهُ لَكًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَهُ بِجُمْعِهِ فِي قَفَاهُ أَوْ ضَرَبَهُ فَدَفَعَهُ Ve eti kemikten ayırmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَكَّ اللَّحْمَ إِذَا فَصَلَهُ عَنْ عِظَامِهِ Ve karıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: لَكَّهُ إِذَا خَلَطَهُ Ve لَكٌّ [lekk] Ete denir, لَحْمٌ [lahm] ma’nâsına. Ve bir nebât adıdır ki onunla nesne boyanır. Şârihin ta’rîfine göre Fârisîde lâk dedikleri nebâttır ki lök ta’bîr olunan kırmızı boya onun zamkıdır, ondan mühr mumu düzülür ve onunla yalnız ipek ve yün boyanır ve ثُفْلٌ [sufl]ünü kuyumcular isti’mâl ederler.

d. ba: لق lık.

(f. i.) : 1) yoğun ve kalın şey, 2) kızıl boya. 3) lök. 4) ur; sıraca.

(f. s.) : 1) ahmak, sersem, (bkz. : ebleh). 2) yüz bin.

i. fa. Yüz bin adedi.

اَللُّكُّ [el-lukk] (lâm’ın zammıyla) Zikr olunan لَكٌّ [lekk] dedikleri nebâtın ثُفْلٌ [sufl]üne yâhûd ‘usâresine denir. Kuyumcular onunla hançer ve bıçak saplarını yapıştırırlar. Bir dirhemini şürb, hafakân ve yarakân ve istiskâ ve ciğer ve mi’de ve dalak ve mesâne evcâ’ına nâfi’ olup lâkin semiz adamı ihzâl eder. Ve ba’zılar dediler ki lâm’ın zammıyla لُكٌّ [lukk] zikr olunan لَكٌّ [lekk] boyasıyla boyanmış derinin yufka tırâşesine denir ki onunla hançer ve bıçak saplarını bend ederler; lâm’ın fethiyle de câ’izdir. Ve لُكٌّ [Lukk] Endelus ülkesinde bir belde adıdır. Ve İskenderiyye ile tarabulus-ı garb beyninde bir beldedir. Ve لُكٌّ [lukk]لَكِيكٌ [lekîk] gibi etine dolu sımsıkı tıknaz adama denir; مُلَكَّكٌ [mulekkek] dahi denir, مُعَظَّمٌ [mu’azzam] vezninde.