لَكِنَّ [lâkinne] (nûn-ı müşeddede ile) Hurûf-ı müşebbehe bi’l-fi’l aksâmındandır, ismini nasb ve haberini ref’ eder ve istidrâk ma’nâsını mutazammındır, ya’nî mâ-ba’dine bir hükm isbât eder ki mâ-kabline muhâlif olur, fe-lihâzâ kendiden mukaddem bir kelâm lâzımdır ki mâ-ba’dına münâkız yâhûd müzâdd ola. Ve ba’zılar dedi ki ba’zen istidrâk için ve ba’zen tevkîd için olur. Ve ba’zılar إِنَّ kelimesi gibi dâ’imâ tevkîd için olup ve tevkîde ma’nâ-yı istidrâk karîn ve musâhib olur.

اَللَّكَنُ [el-leken] (fethateynle) ve اَللُّكْنَةُ [el-luknet] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَللُّكُونَةُ [el-lukûnet] ve اَللُّكْنُونَةُ [el-luknûnet] (lâm’ın zammıyla) Bir adamın lisânında 'ucme olmakla 'Arabiyyeti fesâhat ve talâkatle tamâm edâ eylemekten 'âciz olmak ma’nâsınadır; lisânımızda bundan peltek olmak ve pelteklik ile ta’bîr olunur ki lisânında 'ucmeden ağırlık olmakla hurûfu edâdâ zahmet-keş olur; yukâlu: لَكِنَ الرَّجُلُ لَكْنًا وَلُكْنَةً وَلُكُونَةً وَلُكْنُونَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ لَا يُقِيمُ الْعَرَبِيَّةَ لِعُجْمَةِ لِسَانِهِ

Ama. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; [isim cümlesinin ismini nasbeden edat] fakat, lakin, neyse.

i. Karın içine batmamak için ayağa takılan örgülü iyi yün nev‘i.

Çanak, tas, çanak, leğen, tas.

Lakin, ama. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; fakat, ancak, ne var ki, şu kadar var ki, gelgelelim, mamafih, buna mukabil, bununla beraber, gerçi, … ise …

(a. i. c. elkân) : leğen.

(a. e.) : ama, fakat, ancak, şu kadar var ki. [Arapça’da bu “lâkin” den başka bir de “lâkinne” şekli vardır]

Ama, fakat, lakin, ancak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ne var ki, şu kadar var ki, gelgelelim, mamafih, buna mukabil, bununla beraber, gerçi, … ise …, bununla birlikte, yine de.

Dili doğru konuşamamak, tutuk konuşmak.