اَلْكِفْرُ [el-kifr] (kâf’ın kesri ve fâ’nın sükûnuyla) Zulmet-i leyl ma’nâsınadır; fethiyle dahi lügattır, nitekim mürûr etti. Ve كَفِرٌ [kefir] Ulu dağa dahi derler cebel-i 'azîm ma’nâsına, Ebû 'Ubeyd’in Ferrâ’dan ettiği rivâyeti üzere.

اَلْكَفْرُ [el-kefr] (kâf’ın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Örtmek, setr ma’nâsına; yukâlu: كَفَرْتُ الشَّيْءَ أَكْفِرُهُ كَفْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا سَتَرْتَهُ Ve كَفْرٌ [kefr] Köye dahi derler, karye ma’nâsına. Ve fi’l-hadîsi: “يُخْرِجُكُمُ الرُّومُ مِنْهَا كَفْرًا كَفْرًا أَيْ مِنْ قُرَى الشَّامِ Ve كَفْرٌ [kefr] Köy ma’nâsına olduğu için كَفْرُ تُوثَا [kefru Tûsâ] ve كَفْرُ تِعْقَابٍ [kefru Ti’kâb] derler, Şâm-ı şerîf nâhiyesinde olan köylerin ba’zına ki تُوثَا [Tûsâ] ve تِعْقَابٌ [Ti’kâb] esmâ-i ricâldendir, zikr olunan köyler onlara nisbet olunur. Ve كَفْرٌ [kefr] Zulmet-i leyle dahi derler.

اَلْكُفْرُ [el-kufr - el-kefr] (kâf’ın zammı ve fethiyle) ve اَلْكُفُورُ [el-kufûr] ve اَلْكُفْرَانُ [el-kufrân] (kâf’ların zammıyla) Îmânın zıddıdır ki vahdâniyyeti yâhûd nübüvvet ve şerî’ati inkâr eylemekten 'ibârettir; yukâlu: كَفَرَ الرَّجُلُ كُفْرًا وَكُفُورًا وَكُفْرَانًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ ضِدُّ آمَنَ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre asl كُفْرٌ [kufr] setr ma’nâsınadır; كَافِرٌ [kâfir] hakkı setr eylediği için ıtlâk olundu. Ve كُفْرٌ [kufr] mâddesi dîn ve şerî’at ve كُفْرَانٌ [kufrân] ni’met inkârında ve كُفُورٌ [kufûr] ikisinde gâlib müsta’meldir. Ve كُفُورٌ [kufûr] ve كُفْرَانٌ [kufrân] Mün’imin ni’metini setr ve inkâr eylemek ma’nâsınadır ki şükr mukâbilidir; yukâlu: كَفَرَ نِعْمَةَ اللهِ وَبِنِعْمَتِهَا كُفُورًا وَكُفْرَانًا إِذَا جَحَدَهَا وَسَتَرَهَا

s. (pl. كفور) 1. Unbelief; infidelity. 2. Misbelief, religious belief in anything contrary to the principles of Islam; blasphemy. 3. A piece of ingratitude. 4. T. A grossly vituperative curse; swearing.

s. (pl. كفور) An Arab village or hamlet.

اَلْكَفِرُ [el-kefir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) 'Azîm olan dağa, 'alâ-kavlin burgaç yokuş olanına denir.

(a. i. c. : küfür) : 1) Allah’a ve dîne ait şeylere inanmama, Cenab-ı Hakk’a ortak koşma. 2) dinsizlik, îmansızlık. 3) İslâm dînine uymayan inanışlarda bulunma. 4) nankörlük. 5) sövüp sayma, fena, kaba söz söyleme. 6) örtme ve gizleme.

(a. i. c. : küfür) : 1) köy. 2) örtme.

اَلْكَفَرُ [el-kefer] (fethateynle) عُقَابٌ ['ukâb] ma’nâsınadır ki عَقَبَةٌ ['akabet]in cem’idir. Ve hurmâ çiçeğinin kabına denir.

vn. & s. 1. A covering over. 2. A covering up, concealing; concealment. 3. A barbarian’s bowing before a grandee.