اَلْكَفْرُ [el-kefr] (حَفْرٌ [hafr] vezninde) ve اَلْكُفْرُ [el-kufr] (kâf’ın zammıyla) Bir nesnenin üzerini örtüp bürümek ma’nâsınadır; yukâlu: كَفَرَ عَلَى الشَّيْءِ كَفْرًا وَكُفْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا غَطَّاهُ Ve bir nesneyi setr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَفَرَ الشَّيْءَ إِذَا سَتَرَهُ Ve كَفْرٌ [kefr] Nâstan ba’îd olan arza denir. Ve Fürs ya’nî 'Acem tâ’ifesinin şâh ve vâlîlerine ta’zîm eylemelerine denir ki diz büküp sücûda karîb inhinâ ile ta’zîm ederler, hâlen Türkistân’da mu’tenâdır, tapu ta’bîr ederler; yukâlu: يَكْفُرُ كَفْرَ الْعِلْجِ أَيْ تَعَظْيِمَ الْفَارِسِيِّ مَلِكَهُ Ve كَفْرٌ [kefr] Gecenin sevâd ve zulmetine denir; bunda kâf’ın kesriyle de câ’izdir. Ve kabr ve mezâra ıtlâk olunur. Ve toprağa ıtlâk olunur. Ve köye denir, قَرْيَةٌ [karyet] ma’nâsına; hâlen 'Arabistân’da كَفْرُ طَابَ [Kefru tâb] ve كَفْرُ جَبَلٍ [Kefru Cebel] ve كَفْرُ غِنًى [Kefru ginâ] makûlesi karyeler meşhûrdur. Ve kalın olup kısa olan haşebeye denir, 'alâ-kavlin kısa değneğe denir.

اَلْكُفْرُ [el-kufr - el-kefr] (kâf’ın zammı ve fethiyle) ve اَلْكُفُورُ [el-kufûr] ve اَلْكُفْرَانُ [el-kufrân] (kâf’ların zammıyla) Îmânın zıddıdır ki vahdâniyyeti yâhûd nübüvvet ve şerî’ati inkâr eylemekten 'ibârettir; yukâlu: كَفَرَ الرَّجُلُ كُفْرًا وَكُفُورًا وَكُفْرَانًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ ضِدُّ آمَنَ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre asl كُفْرٌ [kufr] setr ma’nâsınadır; كَافِرٌ [kâfir] hakkı setr eylediği için ıtlâk olundu. Ve كُفْرٌ [kufr] mâddesi dîn ve şerî’at ve كُفْرَانٌ [kufrân] ni’met inkârında ve كُفُورٌ [kufûr] ikisinde gâlib müsta’meldir. Ve كُفُورٌ [kufûr] ve كُفْرَانٌ [kufrân] Mün’imin ni’metini setr ve inkâr eylemek ma’nâsınadır ki şükr mukâbilidir; yukâlu: كَفَرَ نِعْمَةَ اللهِ وَبِنِعْمَتِهَا كُفُورًا وَكُفْرَانًا إِذَا جَحَدَهَا وَسَتَرَهَا

Gizlemek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; nankörlük etmek, _ (كُفْر, كُفْرَان, كُفُور) (allah’ı بِاللَّهِ) inkar etmek, tanımamak, mukaddesata küfretmek, kafir olmak, بالله allah’ı inkar etmek, nimeti inkar etmek, inanmamak, nankörlük yapmak.

اَلْكَفِرُ [el-kefir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) 'Azîm olan dağa, 'alâ-kavlin burgaç yokuş olanına denir.

Küçük köy.

Gizlemek, küfre sokmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; عن kefaretini ödemek, عن için, ب) kefaret olarak vermek, عن için, ب) kefaret olarak yapmak, (günahlarını) عن bağışlamak, kafir saymak, örtmek, kafirlik isnadında bulunmak, önünü kapatmak, saklamak.

(a. i. c. : küfür) : 1) Allah’a ve dîne ait şeylere inanmama, Cenab-ı Hakk’a ortak koşma. 2) dinsizlik, îmansızlık. 3) İslâm dînine uymayan inanışlarda bulunma. 4) nankörlük. 5) sövüp sayma, fena, kaba söz söyleme. 6) örtme ve gizleme.

(a. i. c. : küfür) : 1) köy. 2) örtme.

Küfür, kafirlik, inançsızlık, imansızlık, dinsizlik. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ve كُفْرَان kafirlik, inanmazlık, ateizm, tanrıtanımazlık, tanrı tanımazlık, zındıklık.

اَلْكَفَرُ [el-kefer] (fethateynle) عُقَابٌ ['ukâb] ma’nâsınadır ki عَقَبَةٌ ['akabet]in cem’idir. Ve hurmâ çiçeğinin kabına denir.