اَلْكَتِيتُ [el-ketît] (شَتِيتٌ [şetît] vezninde) Tencere kaynarken zuhûr eden savtına denir ki kit kit diye zuhûr eder. Kezâlik kaynayan hamr ve nebîzin savtına denir. Ve genç devenin ibtidâ böğürmesinde zâhir olan savtına denir. Ve hışm-nâk adamın şiddet-i gayz u kînesi hengâmında genç deve böğürmesine şebîh, sadrında cevelân eden gümültüye denir; tekûlu: سَمِعْتُ مِنْهُ كَتِيتًا أَيْ صَوْتًا فِي صَدْرِهِ كَصَوْتِ الْبَكْرِ مِنْ شِدَّةِ الْغَيْظِ Ve كَتِيتٌ [ketît] Bahîl ve nâkese denir. Ve masdar olur, âhestece te’enîyle yürümek, 'alâ-kavlin adımları sık sık atarak tîz tîz yürümek ma’nâsına; yukâlu: كَتَّ الرَّجُلُ كَتِيتًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا مَشَى رُوَيْدًا أَوْ قَارَبَ خَطْوَهُ فِي سُرْعَةٍ Ve كَتٌّ [kett] (kâf’ın fethi ve tâ’nın teşdîdiyle) ve كَتِيتٌ [ketît] Deve yapça böğürmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَتَّ الْبَعِيرُ كَتًّا وَكَتِيتًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَاحَ صِيَاحًا لَيِّنًا Ve bir kimseyi magmûm ve tasa-nâk eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَتَّ فُلاَنًا إِذَا سَاءَهُ Ve bir kimseyi tezlîl ve hâksâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: كَتَّ فُلاَنًا إِذَا أَرْغَمَهُ Ve tencere kaynamak ma’nâsınadır; yukâlu: كَتَّتِ الْقِدْرُ إِذَا غَلَتْ Ve bir kimsenin kulağına bir söz fısıldamak ma’nâsınadır; yukâlu: كَتَّ الْكَلاَمَ فِي أُذُنِهِ كَتًّا وَكَتِيتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا قَرَّهُ وَسَارَّهُ Ve كَتٌّ [kett] Gövdesinde eti azca olan çelimsiz adama denir; ere ve 'avrete ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ كَتٌّ وَامْرَأَةٌ كَتٌّ أَيْ قَلِيلُ اللَّحْمِ Ve كَتٌّ [kett] Saymak ma’nâsına masdar olur; ve minhu’l-meselu: “لاَ تَكُتُّهُ أَوْ تَكُتُّ النُّجُومَ” أَيْ لاَ تَعُدَّهُ وَلاَ تُحْصِيهِ ve yukâlu: جَاءَ فِي جَيْشٍ مَا يُكَتُّ أَيْ لاَ يُحْصَى