(a. s. kemâl’den.) : 1) bütün, tam, noksansız eksiksiz. 2) kemâle ermiş, olgun. 3) yaşını başını almış, terbiyeli, görgülü, pişmiş [kimse] . 4) âlim, bilgin, geniş bilgili [kimse] . Kâmil-ül-ıyâr : ayarı tam, karışık veya noksan olmıyan. 5) i. aruz bahirlerinden birinin adı. (bkz. : bahr-i kâmil). 6) i. erkek adı. [müen. : “kâmile”]

sıf. ar. s: kâmile. [kemâl’den if.] 1. Bütün, tam, noksansız, mükemmel, kusursuz, tekmîl olmuş: elf-i kâmil târihinde = tam bin târihinde. 2. Kemâl bulmuş, kemâle ermiş, sinn-i kemâlde olan: kâmil adam. 3. Genç olmayan, yaşını almış, hoppa olmayıp tecrübe görmüş, pişkin: kızını kâmil bir adama vermek istiyor. 4. Kemâlât sâhibi, ilim, hüner ve hüsn-i ahlâk kesb etmiş, fazl ü hüner sâhibi: merd-i kâmil, insan-ı kâmil. 5. tb. Katlanmamış bütün kâğıt üzerine basılmış (kitap). 6. ed. [aruzda] tef’ileleri “mütefâ’il”den ibâret bir bahr-ı mahsus: bahr-ı kâmil.

a. (fem. كاملە) 1. Perfect; complete. 2. Full (weight, etc.). 3. T. Good, well-conducted; of mature years. 4. T. (printers) Folio (sheet or book). 5. A name of men.

اَلْكَامِلُ [el-kâmil] (mîm’in kesriyle) Kemâl ile muttasıf olan kimse.

كَامِلٌ [kâmil] (mîm’in kesriyle) Bir otun ismidir.