i. [eski Türkçe’de “koy” derler.] Hayvanât-ı ehliyyenin en nâfii olan maruf halîm ve müdâfaasız hayvan ki insanlar bunun yününden, sütünden ve etinden istifâde edip, başlıca me’kûlât ve melbûsâtı bundandır. Ganem, mîş, davar. Koyun ism-i umûmîsi olup, erkeğine: koç, dişisine: marya, yavrusuna: kuzu, bir yaşındakine: toklu, ikisindekine: şişek, üçündekine: öğeç derler. Kıvırcık, karaman, odesa, ispanyol, mihaliç koyunu ecnâsındandır. || mc. Halîm ve bön adamdan kinâye olur: koyun gibi adam.

قُوَيْنٌ [kuveyn] (زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde) Birer mevzi’ adıdır.

s. 1. The middle part of the chest. 2. The part of the clothing that covers the chest; the bosom. 3. A breast pocket; also, the place between the folded halves of the upper clothing extending to the girdle, which may serve the purpose of a pocket. 4. See قویون.

a. & adv. See قویین .