i. 1. Bir tehlike ve muhâtaranın ihtimâl ve takarrubundan hâsıl olan teessür, havf, mahâfe, bîm: fırtına korkusundan vapura binmiyor; köpek salmasa bile insan korkusundan yanaşamaz; can korkusu, baş korkusu = ölüm korkusu. 2. Muhâtaralı ve hoşa gitmez ihtimâl: yanlış söylemek korkusuyla sükûtü ihtiyâr eder; fena rüyalar görmek korkusuyla uyumak istemedim. 3. Korkaklık, cebânet: sende bu korku varken askerlik edemezsin. 4. Ürkme, dehşet: çocuğa korku vermişler; korku iliğine kadar geçmiş.