اَلْقَلَفُ [el-kalef] (fethateynle) Sünnetsiz olmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَلِفَ الصَّبِيُّ قَلَفًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَارَ أَقْلَفَ

اَلْقَلْفُ [el-kalf] (صَرْفٌ [sarf] vezninde) Sünnet eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الْخَاتِنُ الْقُلْفَةَ إِذَا قَطَعَهَا Burada mü’ellif وَالْقَلْفُ بِالْفَتْحِ إِقْتِطَاعُهُ مِنْ أَصْلِهِ وَقَلَفَهَا الْخَاتِنُ قَطَعَهَا ‘ibâretiyle resm eylemekle teşvîş eylemiştir, zîrâ mukaddemce وَالْقُلْفَةُ جِلْدَةُ الذَّكَرِ ‘unvânıyla sebt eylemekle قَفَلَهَا وَقَطَعَهَا zamîrleri ona râci’dir, إِقْتِطَاعُهُ مِنْ أَصْلِهِ zamîrlerine merci’ yoktur, tefkîk ve te’vîl tekellüfleriyle جِلْدَةٌ [cildet]e ircâ’ olunsa deriyi dibinden kesmek demek olur. Bi’l-cümle me’hazlarda ise hemân قَلْفٌ [kalf] kat’-ı قُلْفَةٌ [kulfet] ma’nâsına mersûmdur, fe’lyunzar. Ve قَلْفٌ [kalf] Ağacın kabuğunu soymak ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الشَّجَرَةَ قَلْفًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا نَحَّى عَنْهَا لِحَاءَهَا Ve küpün ziftini ve balçığını gidermek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الدَّنَّ قَلْفًا وَقَلْفَةً إِذَا فَضَّ عَنْهُ طِينَهُ Ve bir nesneyi ters çevirmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الشَّيْءَ إِذَا قَلَبَهُ Ve gemi kalafatlamak ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ السَّفِينَةَ إِذَا خَرَزَ أَلْوَاحَهَا بِاللِّيفِ وَجَعَلَ فِي خَلَلِهَا الْقَارَ Ve şıra makûlesi köpüklenmek ma’nâsınadır; yukâlu: قَلَفَ الْعَصِيرُ إِذَا أَزْبَدَ Ve قَلْفٌ [kalf] İsm olur, tırnak dibinden kopmağa denir; yukâlu: أَقْلَقَهُ قَلْفُ ظُفُرِهِ أَيِ اقْتِلاَعُهُ مِنْ أَصْلِهِ

اَلْكِلْفُ [el-kilf] (kâf’ın kesriyle) 'Âşık ve âşüfteye denir; yukâlu: هُوَ كِلْفُ فُلاَنَةٍ أَيْ عَاشِقُهَا

اَلْقِلْفُ [el-kilf] (kâf’ın kesriyle) Kavsara sepeti gibi büyük zenbîle denir. Ve hurmâ dengine ve kahve ferdesine denir, دَوْخَلَّةٌ [devhallet] ma’nâsına. Ve kabuğa denir, قِشْرٌ [kişr] ma’nâsına, 'alâ-kavlin ak günlüğün kabuğuna yâhûd nar kabuğuna denir; yukâlu: قَشَرَ قِلْفَهُ أَيْ قِشْرَهُ أَوْ هُوَ قِشْرُ الْكُنْدُرِ الَّذِي يُدَخَّنُ بِهِ أَوْ قِشْرُ الرُّمَّانِ Mü’ellif burada وَهِيَ بِهَاءٍ 'ibâretini resm eylemiştir, 'âdeti üzere. Bu terkîb-i mahsûsla dâ’imâ mü’ennese işâret eder. Burada mü’ennese haml olunmağa salâhiyyet olmamakla murâd vahdete işâret olur, lâkin bu, ‘âdetine mugâyirdir. Pes sevk-i kelâm iktizâsı bilâ-hâ’ قِلْفٌ [kilf] قِشْرُ رُمَّانَةٍ denip ve hâ ile mezkûrât-ı sâ’ireye denmek aglebdir ki هِيَ zamîri مَذْكُورَاتٌ [mezkûrât]-ı sâbıkaya râci’dir. Ve قِلْفٌ [kilf] Çakıllı dürüşt ve haşin mevzi’e denir.

اَلْقِلَّفُ [el-killef] (قِنَّبٌ [kinneb] vezninde) Ba’zı havuz diplerinde ve sel akıntılarında kuruyup kalan balçığa denir.

vn. & s. A being uncircumcised; uncircumcision.

(from A. غلاف gılâf), s. A cloth or leather cover or case.

اَلْقَلَفُ [el-kalef] (fethateynle) Sünnetsizlik.

اَلْقَلْفُ [el-kalf] (kâf’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Sünnet etmek; tekûlu: قَلَفَهَا الْخَاتِنُ قَلْفًا Ve ‘Arab tâ’ifesi şöyle zu’m ederler ki bir oğlan gece ay aydın iken doğsa o sünnetli gibi doğa. Ve قَلْفٌ [kalf] Ağacın kabın soymağa dahi derler; tekûlu: قَلَفْتُ الشَّجَرَةَ إِذَا نَحَّيْتَ عَنْهُ لِحَاءُهَا Ve لِحَاءٌ [lihâ’] hâ-i mühmele ile ağaç kabına derler. Ve قَلْفٌ [kalf] Küpün üzerinden balçığın kaldırmağa dahi derler; tekûlu: قَلَفْتُ الدَّنَّ إِذَا قَضَضْتَ عَنْهُ طِينَهُ Ve قَلْفٌ [kalf] Geminin tahtaların birbirine lîf ile dikip yapıştırmağa dahi derler; tekûlu: قَلَفْتُ السَّفِينَةَ إِذَا خَرَزْتَ أَلْوَاحَهَا بِاللِّيفِ وَجَعَلْتَ فِي خُلَلِهَا الْقَارَ Ve قَارٌ [kâr] kâf’la zifte derler.