اَلْقِلَاتُ [el-kilât] (kâf’ın kesriyle) قَلْتٌ [kalt]ın cem’idir. Ve قَلْتُ الْعَيْنِ [kaltu’l-'ayn] Göz noktası, hâne-i çeşm ma’nâsına. Ve قَلْتُ الْإِبْهَامِ [kaltu’l-ibhâm] Baş parmağın dibinde olan çukurca yer. Ve قَلْتٌ [kalt] Hubûbâttan bir cins dânedir ki ma’rûftur, mâş ma’nâsına. Ve قَلْتُ الصُّدْغِ [kaltu’s-sudg] Zülf bittiği yerde olan çukur yer. Ve قَلْتُ الثَّرِيدِ [kaltu’s-serîd] Tiridin üzerinde olan delik ki çerviş eğlensin diye ederler, وَقْبَةٌ [vekbet] ma’nâsına.