(a. i. c. : kıtaat) : 1) parça, bölük, cüz.

is. ar. cm: kıta’ât. 1. Parça, cüz, bölük, kısım: arâziyi beş kıtaya ayırdık. 2. Memleket, hıtta, cihet, kutr: İran’ın bazı kıtalarında. 3. Küre-i arzın münkasim olduğu beş büyük yerin beheri: Avrupa, Asya, Afrika kıtaları; kıtaât-ı hamse. 4. Adet ve para gibi miktarı beyân olunan gayr-i zî-ruh (cansız) bazı şeyler hakkında kullanılır: beş kıta gemi, üç kıta tarla, iki kıta tahrîrât. 5. as. Bütün bir kolordu veya fırka teşkil etmeyen kuvve-i askeriyye: kıta-i askeriyye. 6. ed. Ekalli iki beyitten ibâret ve birinci mısrâı gayr-i musarra’ (kâfiyesiz) şiir. 7. rt. [hendesede] bir dâirenin bir kavsiyle onun veteri arasındaki kısmı: kıta-i dâire dahi denilir. 8. tş. Kesik uzvun bedende kalan parçası.