i. Ağaç üzerinde kuruyan yaprak.

yâhut قزيل veya قيزيل. sıf. 1. Kırmızı, al, ahmer, sürh: kızıl elma, kızıl toprak, kızıl boya. [bu güzel lûgat-ı mahsûsa dururken istanbulca metrûkiyetiyle bu rengin bir nevine mahsus olan “kırmızı” lûgatının isti’mâli şâyân-ı teessüftür.] 2. Kırmızı olacak derecede ısınmış, kızgın: kızıl demir. 3. Aşkar: kızıl sakal. 4. Nevi ve cinsinde pek mübâlağalı, aşırı derecede olan: kızıl deli. 5. Altın, altından, müzehheb, zerrîn: kızıl elma, kızıl koyun. mr.

yâhut قزيل veya قيزيل. sıf. 1. Kırmızı, al, ahmer, sürh: kızıl elma, kızıl toprak, kızıl boya. [bu güzel lûgat-ı mahsûsa dururken istanbulca metrûkiyetiyle bu rengin bir nevine mahsus olan “kırmızı” lûgatının isti’mâli şâyân-ı teessüftür.] 2. Kırmızı olacak derecede ısınmış, kızgın: kızıl demir. 3. Aşkar: kızıl sakal. 4. Nevi ve cinsinde pek mübâlağalı, aşırı derecede olan: kızıl deli. 5. Altın, altından, müzehheb, zerrîn: kızıl elma, kızıl koyun. mr.

اَلْقَزَلُ [el-kazel] (kâf’ın ve zây-ı mu’cemenin fethiyle) Pek çirkîn topallığa denir, ‘alâ-kavlin baldırların etleri zebûnluktan gitmekle çöp gibi ince kalmasına denir yâhûd vasf-ı sânîyle müctemi’ olan topallığa denir. Ve bu ma’nâda masdar olur; yukâlu: قَزِلَ الرَّجُلُ قَزَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَفِيهِ قَزَلٌ أَيْ أَسْوَأُ الْعَرَجِ أَوْ دِقَّةُ السَّاقِ لِذَهَابِ لَحْمِهَا أَوْ هُمَا جَمِيعًا Ve قَزْلٌ [kazl] Ayağı kesilmiş adamın yürümesi gibi yürümek ma’nâsınadır; yukâlu: يَقْزَلُ فُلَانٌ إِذَا كَانَ يَمْشِي مِشْيَةَ الْمَقْطُوعِ الرِّجْلِ Ve salını salını yürümek ma’nâsınadır; yukâlu: قَزِلَ الرَّجُلُ إِذَا تَبَخْتَرَ

vn. & s. A limping.

a. 1. Red; ruddy. 2. Reddish yellow, golden.

اَلْقَزَلُ [el-kazel] (fethateynle) Fâhiş olan aksaklık; yukâlu: قَزِلَ يَقْزَلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ