اَلْقَزْحُ [el-kazh] (kâf’ın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Kelb bevlini tebevvül ederken atmak ve saçmak.

اَلْقِزْحُ [el-kizh] (kâf’ın kesriyle) Aşa kodukları havâyic, biber gibi ve za’ferân gibi meselâ, تَابَلٌ [tâbel] ma’nâsına.

اَلْقُزَاحُ [el-kuzâh] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Koyun ve keçi kısmına mahsûs bir marazın ismidir.

s. pl. of قزحە, q. v.

Şârih der ki قُزَحُ [kuzah] bir şeytânın ismi olmakla قَوْسُ قُزَحَ [kavsu kuzah] ta’bîrinden nehy-i nebevî vâki’ olmuştur: Ruviye 'an İbn 'Abbâs: “لاَ تَقُولُوا قَوْسَ قُزَحَ فَإِنَّ قُزَحَ اسْمُ شَيْطَانٍ وَلَكِنْ قُولُوا قَوْسَ اللهِ” İntehâ. Ve قُزَحُ [kuzah] (زُفَرُ [zufer] vezninde) Müzdelife’de bir dağın ismidir. Misbâh’ın beyânına göre takdîren قَازِحٌ [kâzih]ten ki 'âlî ma’nâsınadır, ma’dûl olmakla 'adl ve 'alemiyyetle gayr-i munsarıftır. Ve قوْسُ قُزَحٍ [kavsu kuzah] munsarıftır, zîrâ قُزْحَةٌ [kuzhat]ın cem’idir. Ve 'inde’l-ba’z ism-i ferişte yâhûd ism-i şeytân olmakla gayr-i munsarıftır.

اَلْقَزَّاحُ [el-kazzâh] (عَطَّارٌ ['attâr] vezninde) Zikr olunan havâyicin satıcısına denir. Ve قِزْحٌ [kizh] (kâf’ın kesriyle) Yılanın tersine denir, خُرْءُ الْحَيَّةِ [hur’u’l-hayyet] ma’nâsına.

اَلْقَزْحُ [el-kazh] (مَدْحٌ [medh] vezninde) Tencereye ta’âm havâyici komak ma’nâsınadır; yukâlu: قَزَحَ الْقِدْرَ قَزْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا جَعَلَ الْقِزْحَ فِيهَا Ve قَزْحٌ [kazh] ve قُزُوحٌ [kuzûh] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Köpek kısmı bevlini birden def’ edip işemek ma’nâsınadır ki simek ta’bîr olunur; yukâlu: قَزَحَ الْكَلْبُ بِبَوْلِهِ وَقَزِحَ قَزَحًا وَقُزُوحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالرَّابِعِ إِذَا أَرْسَلَهُ دَفْعًا Ve قَزَحٌ [kazh] ve قَزَحَانُ [kazehân] fetehâtla) Çömlek kendinden çıkan ta’âm makûlesini damlatmak ma’nâsınadır ki kapağı açıldığı gibi taşırmaktan ‘ibârettir yâhûd isnâd-ı mecâzîdir, henüz çıkarır iken damlatmak hasebiyle; yukâlu: قَزَحَتِ الْقِدْرُ قَزْحًا وَقَزَحَانًا إِذَا أَقْطَرَتْ مَا خَرَجَ مِنْهَا Gerçi nüshalarda اَلْقِدْرُ kelimesi merfû’an ve أَقْطَرَتْ sâkinen mazbûttur, lâkin قَزَحْتُ mütekellim ve أَقْطَرْتَ muhâtab sîgası olsa tekellüften sâlim olur, belki bu savâb olmak gâlibdir. Ve قَزَحٌ [kazah] Köpek kısmının bevline denir, tesmiye bi’l-masdardır. Ve mürtefi’ olmak ma’nâsınadır; yukâlu: قَزَحَ الشَّيْءُ قَزَحًا إِذَا ارْتَفَعَ وَمِنْهُ سِعْرٌ قَازِحٌ

iz. ar. Bulutlara müvekkel bir melek.

اَلْقِزْحُ [el-kizh] (kâf’ın kesriyle) Soğan tohumuna denir. Ve tencere havâyicine denir, تَابَلٌ [tâbel] ma’nâsına, tuz ve biber ve nohut ve kemmûn gibi. Bunda kâf’ın fethiyle de câ’izdir.

prop. n. Name of a demon supposed by the heathen to preside over the clouds and meteors.