اَلْقَاذُورُ [el-kâzûr] ve اَلْقَاذُورَةُ [el-kâzûret] (hâ’yla) ve ذُو الْقَاذُورَةِ [zu’l-kâzûret] Bunlar da nâs ile ülfet ve imtizâc edemez olan bed-hûy ve bed-mizâc kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ قَذُورٌ وَقَاذُورٌ وَقَاذُورَةٌ وَذُو قَاذُورَةٍ إِذَا كَانَ لاَ يُخَالِطُ النَّاسَ لِسُوءِ خُلُقِهِ Ve قَاذُورَةٌ [kâzûret] Be-gâyet kıskanç olan bed-hûy adama denir ki bed-hûyluğundan kıskanmağı ifrât üzere ve bî-nemek eder ola; yukâlu: رَجُلٌ قَاذُورَةٌ أَيْ سَيِّءُ الْخُلُقِ غَيُورٌ Ve قَاذُورَةٌ [kâzûret] Zinâ ve fücûra ıtlâk olunur. Kâle’ş-şârih; ve minhu’l-hadîsu: hمَنْ أَصَاب مِنَ هَذِهِ الْقَاذُورَاتِ شَيْئًا فَلْيَسْتَتِرْ بِسِتْرِ اللهِh أَرَادَ مَا فِيهِ حَدٌّ كَالزِّنَا وَالشُّرْبِ Ve قَاذُورَةٌ [kâzûret] قَذُورٌ [kazûr] gibi deve sürüsüne karışmayıp dâ’imâ alargada yatar olan deveye ıtlâk olunur; yukâlu: بَعِيرٌ قَذُورٌ وَقَاذُورَةٌ إِذَا كَانَ يَبْرُكُ نَاحِيَةً Ve bir nesneyi kerîh görmekle ekl eylemeyen adama ıtlâk olunur. Kâle’ş-şârih ve minhu’l-hadîsu: hأَنَّهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ كَانَ قَاذُورَةً لاَ يَأْكُلُ الدَّجَاجَ حَتَّى تُعْلَفَ الْقَاذُورَةَh هَهُنَا الَّذِي يَقْذِرُ الْأَشْيَاءَ وَأَرَادَ بِعَلَفِهَا أَنْ تُطْعَمَ الشَّيْءَ الطَّاهِرَ وَالْهَاءُ لِلْمُبَالَغَةِ