اَلْكَحْلُ [el-kahl] (kâf’ın fethiyle) Göze sürme çekmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَحَلَ الْعَيْنَ كَحْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَالْأَوَّلِ إِذَا جَعَلَ الْكُحْلَ فِي عَيْنِهِ Ve كَحْلُ [kahl] (harf-i ta’rîfle ve mücerred olarak) Semânın ismidir, gök ma’nâsına ve ma’rife olarak كَحْلَةُ [kahlet] dahi ism-i semâdır te’nîs ve ta’rîfle; bu gayr-i munsarıftır; yukâlu: أَمْسَكَتْ عَلَيْهِمْ كَحَلْةُ وَالْكَحْلُ وَكَحْلٌ أَيِ السَّمَاءُ Ve كَحْلٌ [kahl] Yıl kıtlık olmak ma’nâsınadır; yukâlu: كَحَلَتِ السَّنَةُ كَحْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا اشْتَدَّتْ Ve nâsa kıtlık erişmek ma’nâsınadır; yukâlu: كَحَلَتِ السِّنُونَ الْقَوْمَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ Ve كَحْلٌ [kahl] (munsarıf ve gayr-i munsarıf olarak) Kıtlık yıla denir; yukâlu: أَصَابَهُمْ كَحْلٌ وَأَصَابَتْهُمْ كَحْلُ أَيِ السَّنَةُ الشَّدِيدَةُ Ve كَحْلٌ [kahl] Pek kıtlık olmağa denir; yukâlu: صَرَّحَتْ هَذِهِ السَّنَةُ كَحْلًا أَيْ شِدَّةَ الْمَحْلِ