اَلْكُبَرُ [el-kuber] (صُرَدٌ [surad] vezninde) كُبْرَى [kubrâ] lafzının cem’idir ki أَكْبَرُ [ekber]in mü’ennesidir. Kâle’ş-şârih ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ﴾

s. (pl. قبور) A grave, a tomb.

iz. ar. cm: kubûr. Mezar, merkad, tr. Sin: şeyh sâdî’nin kabri şiraz’da — ilâ-yevminâ hâzâ — ziyâret-gâhtır. Kubûr-ı müslimîni çiğnemek câiz değildir.

اَلْقُبَّرُ [el-kubber] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) ve اَلْقُبَرُ [el-kuber] (صُرَدٌ [surad] vezninde) Toygar kuşuna denir, أَبُو الْمَلِيحِ [ebu’l-melîh] künyesidir; müfredi قُبَّرَةٌ [kubberet] ve قُبَرَةٌ [kuberet]tir. Ve ona قُنْبَرَاءُ [kunberâ’] dahi denir, عُنْصَلاَءُ [‘unsalâ’] vezninde; cem’i قَنَابِرُ [kanâbir]dir, قُنْفُذَةٌ [kunfuzet] vezninde, قُنْبُرَةٌ [kunburet] demek câ’iz değildir yâhûd lügat-ı rediyyedir.

اَلْقَبْرُ [el-kabr] (kâf’ın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) İnsân kısmının ba’de’l-vefât medfenine denir ki gûr ve mezâr ve Türkîde sin ta’bîr olunur. Cem’i قُبُورٌ [kubûr]dur.

Tarla kuşu.

Gömmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; toprağa vermek, defnetmek, mezara koymak, gizlemek, saklamak.

Mezar, kabir, gömüt, türbe. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; gömme.

[tek.is. ة] tarlakuşu zoo…

اَلْكِبْرُ [el-kibr] (kâf’ın kesriyle) Bir şey’in mu’zamına denir; yukâlu: فِي يَدِهِ كِبْرُ أَمْرِهِمْ أَيْ مُعْظَمُهُ Ve şeref ve şân ma’nâsına müsta’meldir. Bu iki ma’nâda kâf’ın zammıyla da câ’izdir. Ve büyük günâha ıtlâk olunur, ism-i kebîr ma’nâsına, كِبْرَةٌ [kibret] dahi denir hâ’yla. Ve şeref ve şân cihetiyle olan rif’at ve 'izzete ıtlâk olunur. Ve ululuk, 'azamet ve tecebbür ma’nâsınadır.