(“ka” uzun okunur, a. i.) : söz, lâf. (bkz. : kavi, suhan). Kil û kal : dedikodu, (bkz. : güft ü gû).

iz. ar. [asıl Arabîde kavl’den fiil-i mâzî müfret müzekker gâib olup “dedi” demektir.] Söz, kavil, sühan: kâle alınmaz = sözünü etmeye değmez.

iz. ar. [asıl Arabîde kavl’den fiil-i mâzî müfret müzekker gâib olup “dedi” demektir.] Söz, kavil, sühan: kâle alınmaz = sözünü etmeye değmez.

اَلْقَالُ [el-kâl] قَوْلٌ [kavl] ma’nâsınadır ki zikr olundu. Ve قُلَةٌ [kulet] ma’nâsınadır ki sıbyânın çelik ta’bîr ettikleri bir karış mikdârı ağaca denir, 'alâ-kavlin çeliği çalacak değneğe denir; cem’i قِيلَانٌ [kîlân]dır kâf’ın kesriyle.

s. The operation of smelting ores or refining metals.

s. Anything said, talk.

اَلْقِيلُ [el-kîl] ve اَلْقَالُ [el-kâl] (kâf’in kesri ve meddiyle evelde ve حَالٌ [hâl] vezni üzere sânîde) İsmlerdir, kelimât ma’nâsında; yukâlu: كَثُرَ الْقِيلُ وَالْقَالُ Ve fi’l-hadîsi: نَهَى عَنْ قِيلٍ وَقَالٍ” وَفِي حَرْفِ عَبْدِ اللهِ “ذَلِكَ عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ” Ve قَالٌ [kâl] Şol ağaca dahi derler ki onunla oğlancıklar bir karış mikdârı bir ağaç pâresin vurup oynarlar. Ve o küçük ağaca lisân-ı 'Arabda قُلَةٌ [kulet] derler, kâf’ın zammı ve lâm’ın tahfîfiyleve Türkîde çelik derler.