i. [asıl Türkî-i kadîmde karşı ve ön demektir.] 1. İnsanın gözleri üzerinde mukavves şekilde uzanan kısa kıllardan ibâret iki hat, hâcib, ebrû: çatık kaş = bitişik; keman kaş = güzel ve mukavves biçimli; samur kaş = pek enli ve dolgun; kalem kaş = ince ve güzel resimli kaş; kaşı keman = mukavves kaşlı. 2. Kaşa müşâbih olarak kemerli ve o vaziyette uzanan şey: eğerin ön, art kaşı = iki tarafındaki yüksekçe yerleri; kılıç kaşı = balçak; dağın kaşı = yöresi, belen.