(a. i. c. : fazâil) : 1) insanda iyilik etmiye ve fenalıktan çekinmiye olan devamlı ve değişmez istidat, güzel vasıf, insanın yaradılışındaki iyilik, iyi huy, erdem. 2) kadın adı.

is. ar. cm: fezâil. 1. Değer, kadr, meziyyet: bunda ne fazilet var anlayamıyorum. 2. Hüner, marifet, ilim, irfân: ashâb-ı faziletten bir adam; fezâili meşhûr bir zât. 3. Hüsn-i ahlâk, ahlâk-ı hasene; iffet ve ismet ve namus: insanın derece-i kadr u itibârı faziletiyle mütenâsiptir; fezâil-i ahlâk; fezâil-i İslâmiyye.

s. (pl. فضائل) 1. An excellent quality. 2. Superiority.