(a. i. c. : fusûs) : 1) yüzük taşı.

iz. ar. cm: fusûs. 1. Yüzük kaşı. 2. Badem gibi meyvelerin içi, leb. 3. Kemiğin oynak yeri.

mh. Yavaş ve gizli lakırdı etmeyi tasvîr ve taklit eder: fıs fıs bir şey konuşuyorlar.

اَلْفَصُّ [el-fass] (fâ’nın harekât-ı selâsı ve sâd’ın teşdîdiyle) Yüzük kaşına denir, Fârisîde nigîn denir. Cevherî’nin fâ’nın kesriyle lahndır demesi vehmdir. Cem’i فُصُوصٌ [fusûs]tur.

s. (pl. فصوص) 1. (pl. also فصاص) A stone, gem set in a metal rim. 2. A stone or gem cut for setting. 3. A disk used in playing draughts, etc.; also, a die used in gaming; also, any one of the six faces of a die. 4. An articulation of two hones, or, a head of a bone at a joint. 5. The essence of a question.

vn. & s. A separating, displacing, extracting, eradicating.

s. 1. The sound of a whisper, and the like. 2. A whisper.

اَلْفَصُّ [el-fass] (fâ’nın fethi ve sâd’ın teşdîdiyle) Yüzük kaşı.

اَلْفُصُوصُ [el-fusûs] (zammeteynle) Cem’i, yüzük kaşları ma’nâsına. Ve 'âmme فِصٌّ [fiss] dahi derler fâ’nın kesriyle. İbnu’s-Sikkît eyitti: Her iki kemik birbirine buluştuğu yere فَصٌّ [fass] derler, et için “إِنَّ فُصُوصَهُ لَظِمَاءٌ” derler, en yerlerinde eti azdır, kesîrü’l-lahm değildir ma’nâsına. Ve فَصٌّ [fass] Bir nesnenin mafsalına da derler.