(a. s. c. : fusahâ) : 1) güzel, düzgün ve açık konuşan, iyi söz söyleme kabiliyetinde olan. [kimse], uzdilli. Kelâm-ı fasîh : düzgün söz. 2) aşikâr, sarih açık.

sıf. ar. s. fasîha. cm: fusahâ’. 1. Fesâhatle söyleyen, bir lisânı pek doğru ve kaideye mutâbık ve zevâ’id ve nevâdirden sâlim olarak söyleyen: Araplarda pek fasîh adamlar bulunur; Hâtemü’l-Enbiyâ (s.a.v.) Efendimiz fusahâ-i Arab’ı ilzâm buyurmuşlardır; fasîhu’llisân âdem. 2. Fesâhatle, yani doğru ve kâideye mutâbık ve elfâz-ı garîbe ve haşviyyâttan sâlim olarak söylenilen söz: kelâm-ı fasîh. ≡ h. fesâhatle: Arabîyi fasîh söylüyor.

اَلْفَصِيخُ [el-fasîh] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْفَصِيخَةُ [el-fasîhat] (hâ’yla) ve اَلْفَاصِخَةُ [el-fâsihat] Re’yinde musîb olmayan gec-zihn ve galat-endîş kimseye denir; ma’nâ-yı mezbûrdan me’hûzdur; yukâlu: رَجُلٌ فَصِيخٌ وَفَصِيخَةٌ وَفَاصِخَةٌ أَيْ غَيْرُ مُصِيبِ الرَّأْيِ Ve فَاصِخَةٌ [fâsihat]ın cem’i فَوَاصِخُ [fevâsih]tir. Ve bunlardaki hâ’, رَاوِيَةٌ [râviyet] ve طَاغِيَةٌ [tâgiyet] ve هَيُّوبَةٌ [heyyûbet] gibi mübâlaga içindir.