(a. i. c. : fusuk) : 1) hak yolundan veya hak yoldan çıkma, Allah’a karşı isyan etme. 2) sefahate dalma. 3) hainlik. 4) dinsizlik ahlâksızlık, (bkz. : fücur).

iz. ar. Menhiyyâtı irtikâb etme, günah işleme, sefâhete dalma: fisk u fücûr.

اَلْفِسْقُ [el-fisk] (fâ’nın kesriyle) ve اَلْفُسُوقُ [el-fusûk] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Hudâ-yı müte’âlin emrini terk eylemekle 'isyân edip tarîk-i haktan hurûc eylemek yâhûd zinâ ve fücûr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: فَسَقَ الرَّجُلُ وَفَسُقَ فِسْقًا وَفُسُوقًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّانِي وَالْخَامِسِ إِذَا تَرَكَ أَمْرَ اللهِ تَعَالَى وَعَصَى وَخَرَجَ عَنْ طَرِيقِ الْحَقِّ أَوْ فَجَرَve kavluhu ta’âlâ: ﴿إِنَّهُ لَفِسْقٌ﴾ أَيْ خُرُوجٌ عَنِ الْحَقِّ ve kavluhu ta’âlâ: ﴿فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ﴾ أَيْ خَرَجَ Ve doğru yoldan sapmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَسَقَ الرَّجُلُ إِذَا جَارَ يَعْنِي عَنْ قَصْدِ السَّبِيلِ Ve tâze hurmâ kabuğundan taşra pörtleyip çıkmak ma’nâsınadır ki me’haz-ı ma’ânî olmak menkûldür; yukâlu: فَسَقَتِ الرُّطَبَةُ عَنْ قِشْرِهَا إِذَا خَرَجَتْ

اَلْفُسَقُ [el-fusak] (صُرَدٌ [surad] vezninde) ve اَلْفِسِّيقُ [el-fissîk] (سِكِّيتٌ [sikkît] vezninde) Dâ’imâ fısk ve fücûr üzere olan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ فُسَقٌ وَفِسِّيقٌ أَيْ دَائِمُ الْفِسْقِ

فَسَاقِ [fesâki] (قَطَامِ [katâmi] vezninde) ve فُسَقُ [fusak] (زُفَرُ [zufer] vezninde) Harf-i nidâ ile isti’mâl olunurlar, evvelki mü’ennese ve sânî müzekkere mahsûstur, ikisi de ma’dûllerdir; yukâlu: يَا فَسَاقِ لِلْمَرْأَةِ أَيْ يَا فَاسِقَةُ وَيُقَالُ لِلرَّجُلِ يَا فُسَقُ أَيْ يَا أَيُّهَا الْفَاسِقُ

s. (pl. فسوق) Sin, immorality.

a. Very sinful, immoral.

اَلْفِسْقُ [el-fisk] (fâ’nın kesri ve sîn’in sükûnuyla) Bi-ma’nâhu; yukâlu: فَسَقَ الرَّجُلُ يَفْسُقُ وَيَفْسِقُ فُسُوقًا وَفِسْقًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالثَّانِي إِذَا فَجَرَve yukâlu: فَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَيْ خَرَجَ وَهَذَا كَقَوْلِهِمْ إِتَّخَمَ عَنِ الطَّعَامِ أَيْ عَنْ مَأْكَلِهِ إِتَّخَمَ Ya’nî hudây ta’âlânın emrinden çıkmak emre itâ’attan çıkmak ma’nâsınadır, nitekim ta’âmdan tohme olmak ta’âmın eklinden tohme olmak ma’nâsınadır. Ve hurmânın rutabı kışrından çıkmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: فَسَقَتِ الرُّطَبَةُ إِذَا خَرَجَتْ عَنْ قِشْرِهَا Ve bu Ahfeş rivâyetidir.

فِسْقٌ [fisk] (fâ’nın zammı ve sîn’in fethiyle) Bir kelimedir ki harf-i nidâ ile isti’mâl olunup يَا فُسَقُ derler يَا أَيُّهَا الْفَاسِقُ ma’nâsına, nitekim يَا خُبَثُ derler يَا أَيُّهَا الْخَبِيثُ ma’nâsına. Ve bu ma’rifedir bu delîlle ki mu’arref bi’l-lâmla sıfatlanıp يَا فُسَقُ الْخَبِيثُ derler. Ve Cevherî’nin bu istidlâlinde te’emmül vardır, zîrâ ahrüf-i nidâ dâhil olduktan sonra nekire dahi ma’rife olur, nitekim يَا رَجُلُ lafzında tafsîl olunmuştur, fe-te’emmel.