اَلْفُرْقُ [el-furk] (fâ’nın zammıyla) Bu dahi Kur’ân-ı kerîm’e ıtlâk olunur, فَارِقٌ [fârik] ma’nâsınadır, nihâyet فُرْقَانٌ [furkân] eblagdır.

vulg. fark, vn. & s. 1. A distinguishing, discriminating; distinction, discrimination. 2. A differing, difference. 3. (pl. فرقان) A kind of tub or bath-vessel. 4. A pack or bale of merchandise.

is. cm. ar. fd: fırka. Ba: فرقه fırka.

اَلْفِرْكُ [el-Firk] (fâ’nın kesriyle) Kelvâzâ kurbünde bir karye adıdır.

اَلْفَرَاقُ [el-ferâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلْفِرَاقُ [el-firâk] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Ayrılığa denir, فُرْقَةٌ [furkât] ma’nâsına ki ismdir ve kuri’e kavluhu ta’âlâ: ﴿هَذَا فِرَاقُ بَيْنِي وَبَيْنِكَ﴾ بِالْفَتْحِ

iz. ar. 1. Ayrılık, ayrılma: bu iki şey arasında fark vardır. 2. İki şeyden her birinin başka türlü olması, mugâyeret, mübâyenet, tefâvüt, benzemeyiş: maymunun şebekten farkı vardır; fark-ı küllî = çok tefâvüt. 3. Ayırma, seçme, tefrîk: o adamın yazısını sizinkinden hiç fark edemiyorum; bin kişi arasında olsa ben onu fark ederim. 4. İyi görme, seçme, tanıma, teşhis: karanlıkta fark edemedim; şu yazıyı buradan fark edebilir misin? Çoktan görmediğim için birdenbire fark edemedim. 5. Bir şeyin diğer bir şeyden miktar veya kıymet vesâirece fazla veya eksik olduğu miktar: size borcum olan Fransız lirası yerine bir Osmanlı lirası verirsem farkını verir misiniz? Atımı sizinki ile mübâdele ederim amma farkını da isterim; farkı ne kadardır? 6. Anlama, fehm, gizli ve dakîk bir şeyi derk etme: kendisine gösterdimse de fark edemedi, farkına varamadı. 7. Bir heyet efrâdından bir takımını diğerlerinden yukarı veya aşağı tutma, müsâvî tutmama, ayrı seçi: Hükümet-i Seniyye, tebeası beyninde aslâ fark kabul etmeyip, cümlesine bilâ-fark bir muâmele eder. || akçe farkı. 1. Meskûkâtın kıymet-i hakîkiyyesiyle kıymet-i itibâriyyesindeki tefâvüt. 2. Bir akçeyi diğer bir cins akçe ile tebdîlde alınan sarrâfiye, fr. Agio.

(a. i. fırka’nın c.) : 1) tümenler, alaylar, bölükler. 2) partiler. 3) cennetler; takımlar, kalabalıklar; ehl-i sünnet ve cemâattten ayrılan mezhepler.

(a. i. c. : furûk) : 1) ayrılık, başkalık; iki veya daha çok şey arasındaki ayrılık. 2) ayırma, ayrılma, seçilme.

iz. ar. baş tepesi: adâleti farak-ı ubûdiyyetimiz üzerine sâye-endâz oldukça. [asıl Arabîde baş, saçının veya sakalın iki bölüğe ayrıldığı yere derler.]

اَلْفَرَقُ [el-ferak] (fethateynle) Korkak ve ödek olmak kezâlik korkmak ma’nâsınadır, havftan kalbi münsadi’ olmak mülâhazasıyladır;yukâlu: فَرِقَ الرَّجُلُ فَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا فَزِعَ Ve فَرَقٌ [ferak] Sabâh vaktine denir, bâm-dâd ma’nâsına, 'alâ-kavlin fecr söküp sabâh yerinin açılmasına denir; tekûlu: بِتْنَا نُسَامِرُ إِلَى الْفَرَقِ أَيِ الصُّبْحِ نَفْسِهِ أَوْ فَلَقِهِ Ve ön dişlerin aralığı seyrek olmağa denir; yukâlu: فِي ثَنَايَاهُ فَرَقٌ أَيْ تَبَاعُدٌ فِيمَا بَيْنَهَا Ve devenin ayaklarının bakanakları birbirinden açık ve meydânlı olmaya denir. Ve at kısmında فَرَقٌ [ferak] almacığının birisi âherinin üzerine havâle olmak ya’nî bir tarafı yüksek öbür tarafı çökük ve basık olmaktan 'ibârettir ve bu at kısmında mekârih-i evsâftandır. Ve horoz kısmında فَرَقٌ [ferak] ibiği ayrık ya’nî çatal olmasından 'ibârettir. Ve perçemin ve sakalın telleri seyrek olmağa denir. Ve yerde nebât ayrı ayrı dağınık olmağa denir. Ma’ânî-i mezkûrede فَرَقٌ [ferak] masdar ve ism olur. Ve فَرَقٌ [ferak] Denizin mevcine girip dalmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَرِقَ الرَّجُلُ فَرَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا دَخَلَ فِي الْفَرَقِ أَيِ الْمَوْجَةِ وَغَاصَ فِيهَا Ve فَرْقٌ [fark] dedikleri mikyâl ile nesne içmek ma’nâsınadır; yukâlu: فَرِقَ الرَّجُلُ إِذَا شَرِبَ بِالْفَرْقِ أَيْ بِالْمِكْيَالِ الْمَزْبُورِ