اَلْفَرْسُ [el-fers] (fâ’nın ve râ’nın sükûnuyla) Boynu dakk etmek ya’nî sıkmak; yukâlu: فَرَسَ الْأَسَدُ فَرِيسَتَهُ فَرْسًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا دَقَّ عُنُقَهَا Ve فَرْسٌ [fers]in asl ma’nâsı budur sonra şâyi’ olup mutlakan katl ma’nâsına isti’mâl olundu. Ve فَرْسٌ [fers] Boyun kemiğin ufatmağa dahi derler; وَقَدْ نُهِيَ عَنِ الْفَرْسِ فِي الذَّبْحِ وَهُوَ كَسْرُ عِظَامِ الرَّقَبَةِ قَبْلَ أَنْ تَبْرُدَ Ve فَرْسٌ [fers] Kurt koyunu pârelemeğe de derler.

اَلْفِرْسُ [el-firs] (fâ’nın kesri ve râ’nın sükûnuyla) Bir nev’ otun ismidir nebâtâttan, Ya’kûb rivâyeti üzere.

vn. & s. A wild beast’s seizing as prey.

اَلْفَرَسُ [el-feres] (fethateynle) At ma’nâsınadır, müzekkere ve mü’ennese ıtlâk olunur ve mü’ennes için فَرَسَةٌ denmez.

s. (pl. افرس، افراس، فروس) 1. A horse. 2. The knight at chess. 3. The central pin of a compound astrolabe.

اَلْفِرْسُ [el-firs] (fâ’nın kesriyle) Bir nev’ nebât adıdır, 'alâ-kavlin قَضْقَاضٌ [kadkâd] yâhûd حَبَنٌ [haben] yâhûd بَرْوَقٌ [bervak] dedikleri nebâttır.

iz. ar. cm: efrâs. At, beygir (bârgir), esb: cins-i feresin ıslâhı.

(a. h. i. c.) : Farslılar, Fars milleti; eski İran.

i. ism-i cins olup, İran’a ve İranlılara müfred ve cem‘ sûretinde ıtlâk olunur ve en ziyâde kable’l-İslâm İrân ve İranlılara mahsustur: Fürs memâliki, Fürs lisânı, Fürs âyîn ve mezhebi, Fürs-i kadîm.

prop. n. pl. (n. u. فارسی) The Persians, the Persian nation.