اَلْفَرَزْدَقُ [el-ferezdak] (سَفَرْجَلٌ [sefercel] vezninde) Tennûra düşmüş kirdelere denir ki câ-be-câ göyünüp muhterik olur; müfredi فَرَزْدَقَةٌ [ferezdekat]tır; tekûlu: أَطْعَمَنَا الْفَرَزْدَقَ وَهُوَ الرَّغِيفُ سَقَطَ فِي التَّنُّورِ Ve ekmek kırıntısına denir, فُتَاتُ الْخُبْزِ [futâtu’l-hubz] ma’nâsına. Ve ba’zılar ‘indinde فَرَزْدَقَةٌ [ferezdekat] perâzde-i Fârisî mu’arrebidir ki hamur yumağına denir, ‘alâ-kavlin فَرَزَ ile دَقَّ lafzlarından menhût ve mürekkebdir, zîrâ hamur dakîk olmakla ondan bir kıt’a ifrâz olunmuştur, ya’nî yumak dedikleri دَقٌّ [dakk] olunan hamurdan bir kıt’a-i müfrezedir; cem’iفَرَازِقُ [ferâzik] gelir, kıyâs ise فَرَازِدُ [ferâzid] olmaktır. Ve فَرَزْدَقٌ [Ferezdak] ile Hemmâm b. gâlib b. Sa’sa’a nâm şâ’ir-i ma’rûf mülakkab olmuştur. Şârihin beyânına göre çehresi tennûra düşmüş kirdeye şebîh olması bâ’is-i telkîbdir. Ve فَرَزْدَقٌ [ferezdak] lafzının tasgîrinde dahi kıyâs olan فُرَيْزِدٌ [fureyzid] olmaktır, zîrâ ism kaçan beş harfli olsa ve cümlesi hurûf-ı usûl olsa cem’ ve tasgîrinde harf-i ahîri hazf olunur, lâkin dâl’ın mahreci tâ’ mahreci olup ve tâ’ hurûf-ı ziyâdeden olmakla mâdde-i mezbûrede tâ’ya kıyâsla kâf’tan hazfe evlâ ‘add olundu. Ve cem’ ve tasgîrinde yâ’ ta’vîz edip فَرَازِيقُ [ferâzîk] ve فُرَيْزِيقٌ [fureyzîk] dahi denir.