اَلْفُرُوضُ [el-furûd] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْفَرَاضَةُ [el-ferâdat] (كَرَامَةٌ [kerâmet] vezninde) Sığır yaşlılanmağa başlamak ma’nâsınadır; yukâlu: فَرَضَتِ الْبَقَرَةُ وَفَرُضَتْ فُرُوضًا وَفَرَاضَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْخَامِسِ إِذَا طَعَنَتْ فِي السِّنِّ Ve فَرَاضَةٌ [ferâdat] Bir kimse fenn-i ferâ’ize dânâ olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَرُضَ الرَّجُلُ فَرَاضَةً مِنَ الْبَابِ الْخَامِسِ إِذَا صَارَ فَرَضِيًّا

s. (pl. افراد) 1. An individual man or thing. 2. An odd number. 3. A single distich of poetry. 4. Any choice or unique thing. 5. The one only God. 6. (pl. فردە) A bright star; especially, α Hydrae. 7. (onomancy) A single dot.

اَلْفَارِدُ [el-fârid] ve اَلْفَرْدُ [el-ferd] (سَرْدٌ [serd] vezninde ki zikr olundu). Ve اَلْفَرَدُ [el-fered] (جَبَلٌ [cebel] vezninde) ve اَلْفَرِدُ [el-ferid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْفَرُدُ [el-ferud] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْفُرُدُ [el-furud] (عُنُقٌ [‘unuk] vezninde) ve اَلْفَرْدَانُ [el-ferdân] (سَحْبَانُ [sahbân] vezninde) ve اَلْفَرِيدُ [el-ferîd] (حَلِيمٌ [halîm] vezninde) ve اَلْفَرُودُ [el-ferûd] (قَبُولٌ [kabûl] vezninde) Cümlesi yalnız, münferid ma’nâsınadır. Ve فَارِدٌ [fârid] Eşcâr-ı sâ’ireden başkaca alargada nâbit şecere ıtlâk olunur; yukâlu: شَجَرَةٌ فَارِدَةٌ أَيْ مُتَنَحِّيَةٌ يَعْنِي إِنْفَرَدَتْ عَنْ سَائِرِ الْأَشْجَارِ Ve sürüden başkaca olan âhûya ıtlâk olunur; yukâlu: ظَبْيَةٌ فَارِدٌ أَيْ مُنْفَرِدَةٌ عَنِ الْقَطِيعِ Ve فَارِدٌ [Fârid] bir mevzi’ adıdır. Ve be-gâyet ebyaz ve a’lâ olan şekere denir; yukâlu: سُكَّرٌ فَارِدٌ أَيْ أَجْوَدُ وَأَبْيَضُ Ve فَارِدٌ [Fârid] Necd bilâdında bir dağın adıdır.

فَرْدٌ [Ferd] (سَرْدٌ [serd] vezninde) ve فُرْدٌ [Furd] (كُرْدٌ [kurd] vezninde) ve فِرْدٌ [Fird] (قِرْدٌ [kird] vezninde) ve فَرْدَةُ [Ferdet] (حَمْزَةُ [hamzet] vezninde) ve فَرَدَى [Feredâ] (جَمَزَى [cemezâ] vezninde) ve فَارِدُ [Fârid] ve اَلْفُرُدَاتُ [el-Furudât] birer mevzi’ adlarıdır. Ve فَرْدَةُ [Ferdet] تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Bâdiyede bir dağın adıdır. Ve tayyi’ kabîlesi diyârında bir dağın adıdır. Ve Cerm kabîlesi yurdunda bir su ismidir, 'alâ-kavlin bu kâf’ladır.

اَلْفَرِيضُ [el-ferîd] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْفَرَضِيُّ [el-feradiyy] (harekâtla ve yâ-yı nisbetle) Bunlar da fenn-i ferâ’ize 'âlim ve dânâ olan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ فَارِضٌ وَفَرِيضٌ وَفَرَضِيٌّ أَيْ عَارِفٌ بِالْفَرَائِضِ ve yukâlu: هُوَ أَفْرَضُ النَّاسِ أَيْ أَعْلَمُهُمْ بِعِلْمِ الْفَرَائِضِ Ve فَرِيضٌ [ferîd] Gezi kertilmiş oka denir ki kurulunca oraya kiriş gelir; yukâlu: سَهْمٌ فَرِيضٌ أَيْ مَفْرُوضٌ فُوقُهُ

Mütercim der ki Âsitâne-i emn-âşiyâneye vürûdumuzdan çend rûz mürûrunda ecillâ-i kirâmdan bir zâtın ziyâretine varılıp meclisleri ‘ulemâ’ ile gâss olmakla meğer beynlerinde Beydâvî merhûmun sûre-i Bakara’da rü’yet bahsinde ve ذَلِكَ لِلْمُؤْمِنِينَ فِي الْآخِرَةِ وَالْأَفْرَادِ مِنَ الْأَنْبِيَاءِ فِي بَعْضِ الْأَحْوَالِ فِي الدُّنْيَا 'ibâretinde vâki اَلْأَفْرَادِ mâddesinin istikşâfı mütedâvil imiş. Bi’d-defe’ât mu’âtât-i kûs-i mübâhasât vukû’undan sonra ke-mâ kâne müşkil olarak 'alâ-hâlihi kaldıkta bu fakîr sâhib-i meclisten ri’âyet-i edeble ba’de’l-istîzân bu makûle bast-ı lisân-ı beyân eyledi ki evvelâ Beydâvî hazretlerinin mutasavvife olduğu ‘indinizde mukarrer midir, değil midir diye su’âlimizi ba’de’t-tasdîk işbu أَفْرَادٌ [efrâd] ‘unvânı burada tasavvuf ıstılâhına mebnîdir dediğimizde beyne’l-ihcâf ve’l-ikbâl istikşâf sûreti ibrâz eylemeleriyle bu resme tafsîle ibtidâr olundu ki burada أَفْرَادٌ [efrâd]dan murâd Fahrü’l-enâm ‘aleyhi’s-salâtu ve’s-selâm hazretleridir, ekmel-i efrâd-ı nev’-i insânî olmakla ehad ve şef’ ve vitr-i ferdiyyetlerini câmi’dir. Kezâlik “أَوَّلُ مَا خَلَقَ اللهُ نُورِي” hadîsi mûcibince evvel-i mahlûk ve “كُنْتُ نَبِيًّا وَآدَمُ بَيْنَ الْمَاءِ وَالطِّينِ” hadîsi muktezâsınca evvel-i enbiyâ’ ve ﴿وَلَكِنْ رَسُولَ اللهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّنَ﴾، الآية kerîmesi muktezâsınca hâtemiyyet-i ferdlerini câmi’dir ve “أُوتِيتُ جَوَامِعَ الْكَلِمِ” hadîsi işbu külliyyet ve cem’iyyete işârettir, ona mebnî lisân-ı hakîkatte zât-ı şerîflerine أَفْرَادٌ [efrâd] ta’bîr olunur. Beydâvî dahi ehl-i hakîkatten olmakla cevheren ve sîgaten أَفْرَادٌ [efrâd] ‘unvânıyla sebt eylemiştir diye takrîr eylediğimizde ta’bîrât-ı mezkûre sâmi’alarını kar’ eylemediğinden nâşî mahall-i beyân-ı iltimâslarında Şeyh-i Ekber kuddise sırruhu’l-enver hazretleri Fusûs’ta Fass-ı Muhammediyye’yi kelime-i ferdiyye ile tertîbleri ona işâret olup şürrâh dahi vech-i mezkûr üzere ma’a’z-ziyâde bast ve tafsîl eylemişlerdir dediğimizde derhâl Fusûs’u ve şürûhunu ihzâr ve mürâca’at ve vâkıf-ı keyfiyyet olduklarında sükût ile gûyâ ki şâbâş-ı mahmidet oldular. “Sâ’ib du çîz mî-şikend şân-ı şi’r-râ // Teslîm-i bî-vukûf u sukût-ı vukûf-mend.” İntehâ. Ve فَرْدٌ [ferd] Çehrede çene kemiklerinin birine ıtlâk olunur, ikisine فَرْدَانِ [ferdân] denir. Ve 'Araba mahsûs şol papuca ıtlâk olunur ki tasması kat kat dikilmeyip hemân yalın kat ve be-gâyet yufka ve nâzük ola. Kâle fi’n-Nihâye: وَفِي الْحَدِيثِ “جَاءَ رَجُلٌ يَشْكُو رَجُلاً مِنَ الْأَنْصَارِ شَجَّهُ فَقَالَ ||يَا خَيْرَ مَنْ يَمْشِي بِنَعْلٍ فَرْدِ|| أَوْهَبَهُ لِنَهْدَةٍ وَنَهْدِ|| لا تَسْبِيَنَّ سَلَبِي وجِلْدِي|| أَرَادَ النَّعْلَ الَّتِي هِيَ طَاقٌ وَاحِدٌ وَلَمْ تُخْصَفْ طَاقًا عَلَى طَاقٍ وَلَمْ تُطَارَقْ وَهُمْ يُمْدَحُونَ بِرِقَّةِ النِّعَالِ وَإِنَّمَا يَلْبَسُهَا مُلُوكُهُمْ وَسَادَتُهُمْ فَأَرَادَ يَا خَيْرَ الْأَكَابِرِ مِنَ الْعَرَبِ Ve فَرْدٌ [ferd] Yalnız şey’e denir, münferid ma’nâsına, ke-mâ se-yuzkeru. Ve ‘Arablar “Ben filâna yalnız olduklarımız hâlde buluştum” diyecek yerde لَقِيتُهُ فَرْدَيْنِ derler. Ve فَرْدٌ [Ferd] Bir mevzi’ adıdır. Ve esmâ-i ricâldendir: Ziyâd b. el-Ferd yâhûd İbn Ebi’l-Ferd ashâbdandır. Ve hafs el-Ferd el-Mısrî, Cebriyye tâ’ifesinden bir kimsedir. Ve فَرْدٌ [Ferd] 'Abdullâh b. Revâha hazretlerinin kılıcı ismidir.

iz. ar. cm: efrâd. 1. Bir mecmû‘un her bir teki: فرد آفریده ferd-i âferîde = şahs-ı mahlûk; efrâd-ı nâs; efrâd-ı beşer; هر فرد her ferd = herkes. 2. Çift olmayan adet, tek adet. 3. Bir tek beyt, müfret. ≡ cm. 1. Eşhâs: efrâd-ı ümmet. 2. Âdî şahıslar, sıra adamları, avâm; efrâd-ı askeriye = zâbit olmayanlar, neferât. ≡ sıf. 1. Tek, çift olmayan: aded-i fert; recebü’l-fert. 2. Eşi olmayan, bî-misil, bî-nazîr, ferîd: Cenâb-ı Hakk fert ve sameddir.

(a. s. c. : efrad) : 1) tek, yalnız olan şey, çift olmıyan, eşi bulunmıyan. 2) tek olan sayı.

اَلْفَرْدُ [el-ferd] (fâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla) نِصْفُ الزَّوْجِ [nisfu’z-zevc] ma’nâsınadır ki çiftin yarısı demektir, Türkîde tek ta’bîr olunur; yukâlu: هَذَا فُرَادَى نِصْفُ الزَّوْجِ Ve yalnız yegâne ve yek-dâne olan şey’e denir, müttehid ma’sâsına. Cem’i فِرَادٌ [firâd] gelir fâ’nın kesriyle; yukâlu: هَذَا شَيْءٌ فَرْدٌ أَيْ مُتَّحِدٌ Ve dünyâda misl ve nazîri olmayan kimseye denir, bî-hemtâ ma’nâsına. Cem’i أَفْرَادٌ [efrâd] ve فُرَادَى [furâdâ] gelir, سُكَارَى [sukârâ] vezninde ki bu gayr-i kıyâs üzeredir, gûyâ ki فَرْدَانِ lafzından cem’dir ve yukâlu: سَيْفٌ فَرْدٌ أَيْ لاَ نَظِيرَ لَهُ

اَلْفَارِدُ [el-fârid] ve اَلْفَرْدُ [el-ferd] (سَرْدٌ [serd] vezninde ki zikr olundu). Ve اَلْفَرَدُ [el-fered] (جَبَلٌ [cebel] vezninde) ve اَلْفَرِدُ [el-ferid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْفَرُدُ [el-ferud] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْفُرُدُ [el-furud] (عُنُقٌ [‘unuk] vezninde) ve اَلْفَرْدَانُ [el-ferdân] (سَحْبَانُ [sahbân] vezninde) ve اَلْفَرِيدُ [el-ferîd] (حَلِيمٌ [halîm] vezninde) ve اَلْفَرُودُ [el-ferûd] (قَبُولٌ [kabûl] vezninde) Cümlesi yalnız, münferid ma’nâsınadır. Ve فَارِدٌ [fârid] Eşcâr-ı sâ’ireden başkaca alargada nâbit şecere ıtlâk olunur; yukâlu: شَجَرَةٌ فَارِدَةٌ أَيْ مُتَنَحِّيَةٌ يَعْنِي إِنْفَرَدَتْ عَنْ سَائِرِ الْأَشْجَارِ Ve sürüden başkaca olan âhûya ıtlâk olunur; yukâlu: ظَبْيَةٌ فَارِدٌ أَيْ مُنْفَرِدَةٌ عَنِ الْقَطِيعِ Ve فَارِدٌ [Fârid] bir mevzi’ adıdır. Ve be-gâyet ebyaz ve a’lâ olan şekere denir; yukâlu: سُكَّرٌ فَارِدٌ أَيْ أَجْوَدُ وَأَبْيَضُ Ve فَارِدٌ [Fârid] Necd bilâdında bir dağın adıdır.