a. See فراح .

a. (fem. فرحە) 1. Cheerful; pleased; happy. 2. Riotously mirthful, a reveler.

sıf. ar. [ânifü’l-beyân ferah’dan sıfm.] Sevinçli, şâd, münşerihu’l-kalb. n.

s. (pl. افراح) 1. Cheer-fulness; joy; mirth. 2. Festivity, revelry. 3. A favorable position of a planet.

اَلْفَرَخُ [el-ferah] (فَرَحٌ [ferah] vezninde) Derûndan havf ve hadşe gidip emîn ve mutma’in olmak ma’nâsınadır; yukâlu: فَرِخَ الرَّجُلُ فَرَخًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا زَالَ فَزَعُهُ وَاطْمَئَنَّ Ve kuş yavrusu gibi yere yapışmak ma’nâsınadır ki havftan neş’et eder; yukâlu: فَرِخَ إِلَى اْلأَرْضِ إِذَا لَزِقَ بِهَا

sıf. fa. [ar. فرح ferah = mesrûriyyet.— fa. افزاییدن efzâyîden = arttırmak] Mesrûriyyet ve inşirâh-ı derûnu arttıran, müferrih.

iz. ar. Sevinç, mesrûriyyet, şâdmânlık, inşirâh, gönül açıklığı: ferah bulmak = sevinmek, açılmak; ferah vermek = sevindirmek, açmak. [“فراخ ferâh” lûgat-ı Fârisiyesiyle iltibâs ettirilmemeli.]

(a. s.) : sevinçli, neşeli [“fahur” kelimesiyle birlikte kullanılır], (bkz. : ferhân ).

sıf. fa. [ar. فرح ferah = inşirâh.— fa. آوردن âverden = getirmek.] İnşirâh getiren, güşâyiş veren, müferrih.

اَلْفَرِحُ [el-ferih] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْفَرُحُ [el-feruh] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْمَفْرُوحُ [el-mefrûh] ve اَلْفَارِحُ [el-fârih] ve اَلْفَرْحَانُ [el-ferhân] (عَطْشَانُ ['atşân] vezninde) Ondan sıfatlardır, mesrûr ve şâdân kişiye denir. فَرْحَانُ [ferhân] kelimesinin cem’i فَرَاحَى [ferâha] gelir fâ’nın fethiyle, سَكَارَى [sekârâ] gibi ve فَرِحٌ [ferih] kelimesinin cem’i فَرْحَى [ferhâ] gelir, gûyâ ki مَرِيضٌ [marîd] üzere mahmûldür ki cem’inde مَرْضَى [merdâ] denir. Mü’enneslerinde فَرِحَةٌ [ferihat] denir ve فَرْحَى [ferhâ] denir, عَطْشَى ['atşâ] gibi ve فَرْحَانَةٌ [ferhânet] denir hâ’yla.