(a. s. fâcir’in c.) : günahkârlar, fena huylular, (bkz. : fâcir).

فَجَارِ [fecâri] (قَطَامِ [katâmi] vezninde) Fücûr ve zinânın ismidir. Ve فَاجِرَةٌ [fâciret]ten ma’dûl olmakla nisvân kısmına يَا فَجَارِ diye sebb ve düşnâm ederler, يَا زَانِيَةُ demektir.

s. 1. Vice, immorality. 2. An immoral woman.

s. pl. no sing. Roads, paths, tracks.

s. (pl. افجرە) An unholy act.

vn. & s. A committing sin and immorality.

a. & s. pl. of فاجر Sinning, dissolute.

فَجَارِ [fecâri] (fâ’nın fethi ve râ’nın kesri üzerine binâsıyla قَطَامِ [katâmi] gibi) فُجُورٌ [fucûr]ma’nâsınadır, ma’rifedir. Ve 'avrete dahi mahall-i şetmde يَا فَجَارِ derler, فَاجِرَةٌ [fâciret] ma’nâsına.

اَلْفِجَارُ [el-ficâr] (fâ’nın kesriyle) ‘Arabda olan uğraş günlerinden bir günün ismidir. Ve bu makûle günler dört kerre vâki’ olmuştu, kureyş ve Kinâne ile kays-‘Aylân beyninde ve hezîmet-i kays üzerine vâki’ olmuştu. Ve kureyş tâ’ifesi bu güne فِجَارٌ [ficâr] dediklerine bâ’is budur ki eşhur-i hurumda vâki’ olmuştu ki eşhur-i hurum receb ve zi’l-ka’de ve zi’l-hicce ve muharremdir. Vaktâ ki kureyş tâ’ifesinden onda mukâtele vâki’ oldu,قَدْ فَجَرْنَا dediler, binâ’en’alâ-zâlik ona فِجَارٌ [ficâr] diye tesmiye olundu.