sıf. ar.s: fâ‘ile. [fi‘l’den if.] 1. İşleyen, yapan, âmil, sâni‘: acaba bu işin, bu cinâyetin, bu cürmün fâili kimdir? 2. tıb. Müessir, te’sîr eden, kâr-ger: devâ-yı fâil. 3. ed. [nahv-ı Arabîde] bir fiilin beyân ettiği hadesin işleyicisini gösteren isim ki, fiilden sonra gelip merfû‘ olur: “قرأ زیدٌ الكتاب karaʼe Zeydüni’l-kitâbe” cümlesinde “Zeyd” ism-i fâildir. نائب فاعل nâib-i fâil = asıl fiil-i müteaddînin mef‘ûlü olup, fiil meçhûl olunca fâilin yerine geçerek merfû‘ olan isim: “قرئ الكتاب kuriʼe’l-kitâb” cümlesinde “كتاب kitâb” ismi, nâib-i fâildir.