(a. s. c. : fevâil, faale) : 1) işliyen, yapan. 2) te’sirli. 3 gr. bir fi’lin anlattığı işi yapan, fr. sujet.

sıf. ar.s: fâ‘ile. [fi‘l’den if.] 1. İşleyen, yapan, âmil, sâni‘: acaba bu işin, bu cinâyetin, bu cürmün fâili kimdir? 2. tıb. Müessir, te’sîr eden, kâr-ger: devâ-yı fâil. 3. ed. [nahv-ı Arabîde] bir fiilin beyân ettiği hadesin işleyicisini gösteren isim ki, fiilden sonra gelip merfû‘ olur: “قرأ زیدٌ الكتاب karaʼe Zeydüni’l-kitâbe” cümlesinde “Zeyd” ism-i fâildir. نائب فاعل nâib-i fâil = asıl fiil-i müteaddînin mef‘ûlü olup, fiil meçhûl olunca fâilin yerine geçerek merfû‘ olan isim: “قرئ الكتاب kuriʼe’l-kitâb” cümlesinde “كتاب kitâb” ismi, nâib-i fâildir.

a. (fem. فاعلە) 1. That acts or does; an agent. 2. That makes. 3. (pl. فعلە) A workman, laborer. 4. The subject of a verb.