(a. s. fısk’dan. c. : feseka. füssak) : Allah’ın emirlerini tanımıyan, sapkın, günah işliyen, fesatçı, kötülük eden.

sıf. ar. s: fâsıka. [fısk’dan if.] Fısk u fücûr sâhibi; menhiyyâta münhemik, fâcir, günahkâr: fâsık bir adam.

اَلْفَاسِقُ [el-fâsik] Tarîk-i haktan hâric olan adama denir, gerek aslî ve gerek 'ârızî olsun, Ba’zılar 'indinde ma’nâ-yı mezbûrdan me’hûzdur. Ve lafz-ı mezbûr 'Arabî-i hâlis iken ricâl-i Câhiliyye’nin mensûr ve manzûm kelâmlarında kat’â vârid olmamıştır. Suyûtî Muzhir’de dedi ki فِسْقٌ [fisk] lafzını ‘Arab mücerred hurûc ma’nâsına isti’mâl ederler idi, ba’dehu şâri’ tâ’at-ı ilâhîden hurûc-ı fâhiş ile hurûc ma’nâsına nakl edip bu vech üzere hâric olan kimseye فَاسِقٌ [fâsik] ıtlâk eyledi. Pes ma’nâ-yı mezbûr ıstılâh-ı şer’î olur. Mü’ellifin murâdı ma’nâ-yı mezbûrda isti’mâl-i ‘Arab vâki’ olmadı demek olur, yoksa hurûc ma’nâsına beynlerinde mütedavildir, niteki فَسَقَ الرُّطَبَةُ misâli mürûr eyledi. Pes Muzhir’in takrîrine göre فَسَقَ الرُّطَبَةُ misâli mücerred temsîl olur, lâkin Râgib’in beyânına göre mahsûstur.

a. (fem. فاسقە, pl. فساق، فسقە pl. fem. فواسق) Unrighteous, ungodly; lewd; a sinner.