(a. s. c. : guyûb) : 1) gizli olan, göze görünmiyen şey, kayıp, 2) belirsiz, bilinmiyen şeyler. Alem-i gayb : gözle görünmiyen şeylerin âlemi. Alim-i gayb, Alim-ül-gayb : görünmez şeyleri bilen, Allah. Hazîne-i gayb : Allah nimetlerinin gözle görünmiyen hazînesi. Lisân-ül-gayb : Hafız Şîrâzî’nin lâkabı. Ricâl-i gayb : her devirde bulunan, ancak herkes tarafından görülmeyen ve Allah’ın emirlerine göre insanları idare etmeye çalışan kutsal kimseler.

iz. ar. 1. Hâzır ve göz önünde olmama, huzûr zıddı, gâiblik: o adam gaybdadır. 2. Bellisiz ve meçhûl şeyler, görünmez ve bilinmez ahvâl, sır ve hafî olan şeyler: âlim-i gayb; gaybdan haber vermek; عالم الغیب âlimü’l-gayb = görünmez şeyleri bilen Hakk Teâlâ hazretleri. 3. Gözle görünmez olan âlem-i rûhânî, rûhâniyyât: imân bi’l-gayb; خزانۀ غیب hızâne-i gayb = niâm-ı İlahiye hazîne-i maneviyyesi.

اَلْغَيْبُ [el-gayb] (رَيْبٌ [reyb] vezninde) Şekk ve gümân ma’nâsına ismdir ki bir husûsta iki taraf şübhede müsâvî olmaktan 'ibârettir. Cem’i غِيَابٌ [giyâb] gelir ve غُيُوبٌ [guyûb] gelir; tekûlu: أَخَذَنِي مِنْهُ غَيْبٌ أَيْ شَكٌّ Ve غَيْبٌ [gayb] Belirsiz, gâ’ib ve nâ-bedîd olan şey’e denir; yukâlu: سَمِعْتُ صَوْتًا مِنْ وَرَاءِ الْغَيْبِ وَهُوَ كُلُّ مَا غَابَ عَنْكَ Şârih der ki gûyâ masdar bi-ma’nâ fâ’ildir yâhûd aslı غَيِّبٌ [gayyib]dir, fey’il vezninde, ba’dehu tahfîf olunmuştur, مَيْتٌ [meyt] ve قَيْلٌ [kayl] kelimelerinde olduğu gibi. Ve غَيْبٌ [gayb] Yüksek tepeler ve bayırlar aralığında olan oturaklı düzce yere ıtlâk olunur. Ve غَيْبٌ [gayb] Masdar olur, belirsiz, gâ’ib ve nâ-bedîd olmak ma’nâsına.

اَلْغُيَّبُ [el-guyyeb] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) ve اَلْغُيَّابُ [el-guyyâb] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) ve اَلْغَيَبُ [el-gayeb] (fethateynle) Cem’-i ism-i fâ’illerdir, غَائِبُونَ [gâ’ibûn] ma’nâsına ki غَائِبٌ [gâ’ib]in cem’idir; yukâlu: قَوْمٌ غُيَّبٌ وَغُيَّابٌ وَغَيَبٌ أَيْ غَائِبُونَ

اَلْغُيَّبُ [el-guyyeb] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) ve اَلْغُيَّابُ [el-guyyâb] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) ve اَلْغَيَبُ [el-gayeb] (fethateynle) Cem’-i ism-i fâ’illerdir, غَائِبُونَ [gâ’ibûn] ma’nâsına ki غَائِبٌ [gâ’ib]in cem’idir; yukâlu: قَوْمٌ غُيَّبٌ وَغُيَّابٌ وَغَيَبٌ أَيْ غَائِبُونَ

s. (pl. غیوب) 1. Anything absent, hidden or invisible. 2. Any word, act, or thought that is secret or devised in absence. 3. (pl. also غیاب) A doubt, suspicion, surmise. 4. A hiding place. 5. The invisible world; also, any part of this world that is not in view.

a., pl. of غائب, q. v.