(a. i.) : 1) karışıklık, hîle. 2) s. saf olmıyan. 3) hainlik, [bizde çok defa “gıl” ile beraber kullanılır]. Gıll ü gışş : kin ve hîle’.

iz. ar. Aldatma, hîle, hud‘a, hîlekârlık: o adamın yüreğinde gıll ü gışş yoktur. [ekseriya bu vech ile mürâdifi olan gıll ile beraber kullanılır.]

اَلْغِشُّ [el-gişş] (gayn’ın kesriyle) İsmdir, vech-i mezkûr üzere hıyânete denir; yukâlu: لاَ تَسْمَعْهُ فَفِي نُصْحِهِ وَدَلاَلَتِهِ غِشٌّ أَيْ عَدَمُ مَحْضٌ Ve kalbde muzmer olan hıkd ve kîneye ıtlâk olunur; yukâlu: لَهُ قَلْبُهُ غِشٌّ أَيْ غِلٌّ وَحِقْدٌ

اَلْغُشُّ [el-guşş] (gayn’ın zammıyla) Dâ’imâ münâfıkâne nush ve delâletle nâsa hıyânet edip aldatıcı mekkâra denir; cem’i غُشُّونٌ [guşşûn] gelir; yukâlu: رَجُلٌ غُشٌّ أَيْ غَاشٌّ Ve غُشٌّ [guşş] Bir mevzi’-i ma’rûf ismidir.

s. 1. Adulterating alloy. 2. Adulterated coin or metal. 3. Deceit, treachery.

اَلْغِشُّ [el-gişş] (gayn’ın kesri ve şîn’in teşdîdiyle) Hıyânet etmek; yukâlu: غَشَّهُ يَغُشُّهُ غِشًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ