vn. & s. 1. A being self-deceived, presumption, vanity, arrogance. 2. A deceiving.

اَلْغَرَرُ [el-garer] (fethateynle) Hatar ma’nâsınadır; “وَنَهَى رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ بَيْعِ الْغَرَرِ وَهُوَ مِثْلُ بَيْعِ السَّمَكِ فِي الْمَاءِ وَالطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ” Ve اَلْغَرُورُ [el-garûr] (gayn’ın fethiyle ve râ’nın zammıyla ve meddiyle) Şeytân ma’nâsınadır. Ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللهِ الْغَرُورُ﴾ (لقمان 33، فاطر5) Ve غَرُورٌ [garûr] Kezâlik şol devâdır ki onunla gargara olunur, لَدُودٌ [ledûd] ve لَعُوقٌ [le’ûk] ve سَعُوطٌ [ea’ût] dedikleri gibi. لَدُودٌ [ledûd] lâm’ın fethiyle ve dâleyn-i mühmeleteynle şol devâdır ki ağzın bir cânibine dökülür. Ve لَعُوقٌ [le’ûk] lâm’ın fethi ve 'ayn-ı mühmelenin zammıyla şol devâdır ki dille yalanır. Ve سَعُوطٌ [se’ût] sîn-i mühmelenin fethi ve 'ayn-ı mühmelenin zammıyla ve tâ-i mühmele ile şol devâdır ki burna istinşâk olunur.

s. A gargle.

s. pl. of غر, q. v.

a. 1. Very deceitful. 2. Satan.

اَلْغَرُورُ [el-garûr] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) Dünyâya ıtlâk olunur, sıfat-ı gâlibesidir. Ve ağızda gargara olunur olan devâ ve dârûya denir. Ve mutlakan adamı aldayıp magrûr eden şey’e denir, insân olsun ve şeytân ve mâl ve câh olsun, 'alâ-kavlin şeytâna mahsûstur; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَلاَ يَغُرَّنَّكُمْ بِاللهِ الْغَرُورُ﴾ فُسِّرَ بِالدُّنْيَا وَغَيْرِهَا

(a. i.) : boş şeylere güvenerek aldanma, boş şeylerle böbürlenme, kibir, kurum, kurulma; kendini yüksek ve değerli tutma hissi. Dâr-ül-gurûr (gurur evi) : bu dünyâ. Hab-i gurur : kendini büyük sanma.

(a. s.) : aldatan, aldatıcı.

iz. ar. 1. Boş ve beyhûde şeye güvenip aldanma, nâfile şeylere itimâd, mağrûrluk, gaflet: nimet-i dünya insana bâ‘is-i gurûr olmamalıdır; servet ü sâmânıyla gurûr getirdi. 2. Kibir, nahvet, beyhûde ve boş şeylerle tefahhur: kibir ve gurur insanı ahbâbsız bırakır.

s. Anything deceptive, a vanity.