اَلْغُرُوبُ [el-gurûb] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Gâ’ib ve nâ-bedîd olmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرَبَ النَّجْمُ غُرُوبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا غَابَ Ve ba’îd olmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرَبَ الرَّجُلُ إِذَا بَعُدَ

s. 1. The west point of the horizon; a west or westerly direction; the west. 2. The edge of a sword, etc. 3. Sharpness. 4. Vehemence. 5. (pl. غروب) A tear. 6. (as 5) A lachrymal duct. 7. (as 5) A flow of tears. 8. The savin, juniperus sabina.

iz. ar. 1. Güneşin battığı cihet, ufkun gurûb-ı şems ciheti, batı: şarktan garba doğru uzanıyor; yolun garbında, garb tarafındadır; garb-ı şimâlî = garb ile şimâl arasında olan cihet; garb-ı cenûbî = garb ile cenûb arasındaki taraf. 2. Bi’n-nisbe güneşin battığı tarafta bulunan yerler, mağrib: garba seyâhat etti; garbdan geliyor; garb memâliki; Afrika’nın garbı. 3. Bizim yerlere nisbetle Avrupa memâliki: Garb edebiyatı; Garb medeniyeti. 4. Afrika sevâhil-i şimâliyesinin garb tarafları ve daha doğrusu Mısır’dan başka bütün sevâhil-i şimâliyyesi, Berber memâliki: Garb ocakları = vaktiyle Cezâyir ve Tunus beylikleri; Trablusgarb = Trablus şehri ve vilâyeti.

اَلْغُرْبُ [el-gurb] ve اَلْغُرْبَةُ [el-gurbet] (gayn’ların zammıyla) Vatandan dûr olmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرَبَ الرَّجُلُ غُرْبًا وَغُرْبَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا نَزَحَ عَنْ وَطَنِهِ

اَلْغَرْبُ [el-garb] (حَرْبٌ [harb] vezninde) مَغْرِبٌ [magrib] ma’nâsınadır ki güneş battığı cihettir; شَرْقٌ [şark] mukâbilidir. Asl شَرْقٌ [şark] şemsin ismi olmakla zikrü’l-hâl ve irâdetü’l-mahal 'alakâsıyla ism-i mekân tesmiye olunmuştur, mukâbili dahi ona mebnîdir. Fi’l-asl masdarlardır; yukâlu: هُوَ مِنْ أَهْلِ الْغَرْبِ أَيِ الْمَغْرِبِ ve yukâlu: هِيَ غَرْبِيَّةٌ أَيْ مَغْرِبِيَّةٌ Ve غَرْبٌ [garb] Gitmek, zehâb ma’nâsınadır; yukâlu: غَرَبَ الْقَوْمُ غَرْبًا إِذَا ذَهَبُوا Ve alarga olmak ma’nâsınadır; yukâlu: غَرَبَ فُلاَنٌ عَنَّا إِذَا تَنَحَّى Ve her şey’in evveline ıtlâk olunur; ma’nâ-yı âtîden me’hûzdur ki 'âdetâ hiddetli olur; yukâlu: غَرْبُ الشَّبَابِ أَيْ أَوَّلُهُ وَحَدُّهُ Ve bir nesnenin keskin yâ sivri tarafına denir, kılıcın ağızı ve temrenin yalmanı gibi; masdar bi-ma’nâ fâ’ildir, ضَرِيبَةٌ [darîbet]te غَارِبٌ [gârib] olduğu için ıtlâk olunmuştur. Ve keskinlik, hiddet ma’nâsınadır; yukâlu: كُفَّ مِنْ غَرْبِكَ أَيْ مِنْ حِدَّتِكَ ve yukâlu: فِي لِسَانِهِ غَرْبٌ أَيْ حِدَّةٌ Ve غَرْبٌ [garb] Tarab ve neşât ma’nâsınadır; yukâlu: بِهِ غَرْبٌ أَيْ نَشَاطٌ Ve pek ırak yere dûr u dırâz gitmek yâ bir husûsta pek uzamak ma’nâsınadır, temâdî gibi; yukâlu: غَرَبَ فِي سَفَرِهِ غَرْبًا إِذَا تَمَادَى Ve su tulumuna denir, رَاوِيَةٌ [râviyet] ma’nâsına. Ve büyük kovaya denir. Ve gözde olan şol damara denir ki ba’zı 'illet ve ‘ârıza sebebiyle dâ’imâ sulanıp yaş akar olur, nasır gibi; o göze şırılganlı ta’bîr olunur. Ve غَرْبٌ [garb] Göz yaşına denir. Ve göz yaşı akacak yere denir, mecrâ-yı dem’ ma’nâsına; ‘alâ-kavlin yaşın gözden kaynayıp dökülmesine denir. Ve kaynayıp taşan şarâba ve göz yaşına denir. Ve bir nev’ sivilce ismidir ki insânın gözünde hâdis olur. Ve bir verem ismidir ki gözün pınarında zuhur eder.

Yabancı olmak, tuhaf olmak, zor anlaşılmak.

Batı. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; garp, şiddetlilik, fırtınalı olma.

(a. i. c. : gurûb) : 1) Güneş’in battığı taraf, günbatısı, batı. 2) memleketimiz yö nüne göre Avrupa.

عن ayrılmak, uzaklaşmak, batmak, gözden kaybolmak.

اَلْغَرَبُ [el-gareb] (fethateynle) Bir şecer adıdır, Türkîde akça kavak dedikleridir ki Fârisîde sepîd-dâr derler. Ve şarâba denir, خَمْرٌ [hamr] ma’nâsına. Ve gümüşe denir, فِضَّةٌ [fiddat] ma’nâsına ve ‘alâ-kavlin gümüşten masnû’ câm ve piyâleye denir. Ve kâse ve kadehe denir. Ve غَرَبٌ [gareb] Koyun kısmına mahsûs bir maraz adıdır ki yüzünün ve gözünün tüyleri ve kılları dökülür, deve kısmında سَعَفٌ [se’af] gibidir. Ve altına denir. Ve kovadan havuz ile kuyu aralığına tekâtur eden suya denir. Ve kokmuş suyun ve çamurun râyihasına denir. Ve ba’zı atın gözünde olan gökçüllük hâletine denir. Ve şol oka denir ki kim attığı ma’lûm olmaya; yukâlu: أَصَابَهُ سَهْمُ غَرَبٍ بِاْلإِضَافَةِ وَسَهْمٌ غَرَبٌ نَعْتًا أَيْ سَهْمٌ لاَ يُدْرَى رَامِيهِ Ve غَرَبٌ [garab] Kararmak, إِسْوِدَادٌ [isvidâd] ma’nâsınadır; yukâlu: غَرِبَ الشَّيْءُ غَرَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا اسْوَدَّ