a. 1. Unable to find a way to act, puzzled. 2. Tired, fatigued.

s. A visible form; an object.

عَيَّانُ ['Ayyân] (جَيَّانُ [ceyyân] vezninde) Bir belde adıdır.

s. (for اعیان) A notable man.

اَلْعَيَّانُ [el-'ayyân] (رَيَّانُ [reyyân] vezninde) ve اَلْعَيَايَاءُ [el-‘ayâyâ’] ('ayn’ın fethiyle) ve اَلْعَيُّ [el-'ayy] (طَيٌّ [tayy] vezninde) ve اَلْعَيِي [el-'ayî] (فَعِيلٌ [fa’îl] vezninde) Vech-i mezkûr üzere bir nesneden 'âciz ve dermânde adama denir. Ve عَيٌّ [‘ayy] ve عَيِي [‘ayî] kelimelerinin cem’lerinde أَعْيَاءٌ [a’yâ’] ve أَعْيِيَاءُ [a’yiyâ’] gelir.

عیان ayân. sıf. ar. [ayn’dan – zebânzedî aynın fethiyledir.] Gözle görünen, zâhir, âşikâr, belli: haber ayân gibi olamaz; güneş gibi ayândır.

(a. s.) : 1) ne yapacağını bilmeyen. 2) yorgun.

(a. s.) : belli, açık, meydanda (doğrusu “lyân”). (bkz. : aşikâr, bahir, celî, hüveydâ, îyân).

(a. s.) : (bkz. : ayan).

اَلْعِيَانُ [el-'iyân] ('ayn’ın kesriyle) مُفَاعَلَةٌ [mufâ’alet]ten masdardır, bir kimseyi yâ bir nesneyi şübhesiz açıktan görmek ma’nâsınadır; ve minhu yukâlu: لَقِيتُهُ عِيَانًا أَيْ مُعَايَنَةً لَمْ يُشَكَّ فِي رُؤْيَتِهِ إِيَّاهُ Ve عِيَانٌ ['iyân] İsm olur, çiftçi edevâtından bir demir âlete denir ki saban okunun tavkı olacaktır, cem’i أَعْيِنَةٌ [a’yinet] ve عُيُنٌ ['uyun] gelir zammeteynle.