s. (fem. عیارە) An impudent, importunate rogue, a tricky vagabond.

s. pl. of عیر (pl. pl. عیارات) Wild asses.

عیار ayar. iz. ar. [zebân-zedî feth iledir] 1. Altın ve gümüşten ma‘mûl şeylerin saflık ve hâlisliği derecesi: bu saatin, kordonun ayarı nedir? On sekiz ayarında altındır; kem ayar = derece-i hâlisiyyeti nâkıs; tâmmü’layâr = derece-i hâlisiyyeti tam ve noksansız. 2. Meskûkâtın tâmmü’l-vezn olması: bu liranın ayarına bakmalı, ayarı tam mıdır? Tâmmü’layâr, nâkısu’l-ayâr bir sikke. 3. Saatin doğru gitmesi: bu saatin ayarı doğru mudur? Birkaç günden beri ayar etmedim; saati ayar etmek = doğruluğu malûm diğer bir saate yâhut gurûb-ı şems vesâireye bakarak saati düzeltmek; ayarına getirmek. 4. Evzân ve mekâyîl ve mekâyîsin tam ve doğru olması: esnâf terâzîlerinin ayarlarına bakıyorlar. 5. Bir hayvanın nallarını deneyip, lüzûmunda sağlamlaştırma: bu hayvanı nalbanda götürüp ayar ettirmeli. 6. mc. Derece, mertebe: bu ayarda adam; ayarını bulmak = derece-i matlûbesine gelmek.

(vulg. from A. عیار iyâr), s. 1. Standard purity of gold or silver. 2. Any degree of fineness of gold or saver. 3. A trial of gold or silver on the touch-stone, etc. 4. A trial of a weight or measure by a standard. 5. A regulating a watch or clock. 6. The a egulator of a watch or clock. 7. A watch or clock’s being regulated to go correctly.

اَلْعَيَّارُ [el-'ayyâr] (طَيَّارٌ [tayyâr] vezninde) Dâ’imâ beri öte gezinip oltası kesîr olan adama denir; ma’nâ-yı mezkûrdan me’hûzdur; yukâlu: رَجُلٌ عَيَّارٌ إِذَا كَانَ كَثِيرَ الْمَجِيءِ وَالذَّهَابِ Ve her yeri gezip dolanması çok olan cüst ve tîz-fehm ve zekî adama denir; yukâlu: رَجُلٌ عَيَّارٌ أَيْ ذَكِيٌّ كَثِيرُ التَّطْوَافِ Ve arslana denir. Ve hâlid b. Velîd’in feresi ismidir. Ve bir recül 'alemidir.

sıf. ar. s: ayyâre. Hîle-kâr, hîle-bâz, dolandırıcı, mekkâr, dessâs.

(a. s.) : 1) hîlekâr, dolandırıcı. 2) ,zekî, kurnaz.

(a. i.) : 1) altının, gümüşün ve başka kıymetli mâdenlerin karışma derecesi. 2) saadete doğru gitme, (bkz. : ıyâr).

(a. i.) : (bkz. : ayar).

اَلْعِيَارُ [el-'iyâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Zehâb ve infilât ma’nâsından ismdir, bir nesneden sıyrılıp çıkar gibi gitmeğe denir.