عَمَلٌ ['Amel] (fethateynle) Bir recülün ismidir.

اَلْعَمَلُ [el-'amel] (fethateynle) İş işlemek; yukâlu: عَمِلَ عَمَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre عَمَلٌ ['amel] فِعْلٌ [fi’l] ile mürâdiftir ve 'inde’l-ba’z فِعْلٌ [fi’l]den ahasstır, zîrâ فِعْلٌ [fi’l] bi-kasdin ve bi-gayr-i kasdin olana şâmildir, onun için ba’zı hayvânata nisbet olunur. Ve عَمَلٌ ['amel] bi-kasdin olana mahsûstur, ibil-i 'avâmilden gayrı hayvânata nisbet olunmamıştır, o dahi mecâzdır. Ve bu kavl 'inde’l-mü’ellif râcih olmakla اَلْمِهْنَةُ وَالْفِعْلُ 'unvânıyla tefsîr eyledi. İntehâ. Ve عَمَلٌ [‘amel] Deve eşkin ve işlek olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَمِلَتِ النَّاقَةُ إِذَا كَانَتْ عَمِلَةً Ve şimşek muttasıl çakıp oynamak ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَمِلَ الْبَرْقُ إِذَا دَامَ Ve bir kelime bir âher kelimede envâ’-ı i’râbdan birini ihdâs eylemek ma’nâsınadır ki 'örf-i nahviyyîndir; yukâlu: عَمِلَ الشَّيْءُ فِي الشَّيْءِ أَيِ الْكَلِمَةُ فِي الْكَلِمَةِ إِذَا أَحْدَثَ فِيهَا نَوْعًا مِنَ الْإِعْرَابِ وَالْعَامِلُ مَا عَمِلَ عَمَلًا مَا فَرَفَعَ أَوْ نَصَبَ أَوْ جَرَّ Ve dâbbede 'amel-i üzün ile sür’atten kinâye olur, zîrâ sür’at hengâmında şiddet-i seyrden kulaklarını tahrîk eder; yukâlu: عَمِلَتِ النَّاقَةُ بِأُذُنِهَا إِذَا أَسْرَعَتْ

s. (pl. اعمال) 1. An act, action, work. 2. Practice; performance. 3. An office of government. 4. A province of administration. 5. (Ar. gram.) Government of a word in a sentence. 6. (T.) A passage of faeces.

اَلْعَمَلُ [el-'amel] (fethateynle) İşlenecek işe denir, mihnet ve fi’l ma’nâsına tesmiye bi’l-masdardır, Fârisîde kâr ve kirdâr denir; cem’i أَعْمَالٌ [a’mâl]dir; yukâlu: عَمَلُهُ جَيِّدٌ وَرَأَيْتُهُ فِي عَمَلٍ شَدِيدٍ أَيِ الْمِهْنَةِ وَالْفِعْلِ Ve masdar olur, iş işlemek ma’nâsına; yukâlu: عَمِلَ الرَّجُلُ عَمَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا مَهَنَ وَفَعَلَ

iz. ar. cm: a‘mâl. 1. İş, kâr, fiil: amel-i hayr; عمل كثیر amel-i kesîr = uzun iş. 2. İcrâ, tatbîk, bir kâide veya emr-i İlahî’nin mevki‘-i fiil ve icrâya vaz‘ı: ilmiyle amel ediyor; îcâb-ı şer‘îsini bilerek amel ediyor. 3. Bir adamın evâmir ve menâhî-i mezhebiyyeye göre ettiği hareket: onun ameli iyidir; ameli bozuktur; rûz-ı mahşerde herkes ameline göre muâmele görecektir. 4. Eser, mahsûl-i sa‘y, masnû‘: bu kılıç hangi ustanın amelidir? 5. Te’sîr, fiil ve icrâsını gösterme: içtiğim ilaç amel etmedi. 6. Ter, ishâl, lînet: ameli vardır, amelden rahatsızdır; bu gece beş defa amel etti. 7. d. [nahv-ı Arabîde] bir kelime veya âmil-i manevînin diğer bir kelimenin irâbına îrâs ettiği tagayyür: harf-i cerr bir isim üzerine amel edip, onu mecrûr eder. 8. rt. [hesapta] a‘mâl-i erbaa (dört işlem) denilen dört başlı kâidenin beheri ki, cem‘ (toplama), tarh (çıkarma), darb (çarpma), taksîm (bölme)dir. 9. Vaktiyle Araplarca âmil denilen bir vâlî veya mutasarrıfın hükûmeti ve taht-ı idâresinde bulunan yer.

İş, eylem, görev, edim, uygulama, imal, üretim, bölge, amel, çalışma, davranış, hareket, faaliyet, uğraş. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; yapılan şey, meslek, iştigal, meslek yaşamı, kariyer, alışveriş, işlev, emek verme, meşgale, aksiyon, idari bölge, iktisadi faaliyet, vazife, etme, işçilik, emek, yapma, çaba, operasyon (asker), icra etme, uğraşı, fonksiyon, işleme, yerine getirme, mıntıka, ticaret.

(a. i.) : 1) iş. 2) niyet, (bkz. : fiil). 3) sürgün, içsürmesi.

(على….e) vekil ya da idareci olarak atamak, [yara] iltihaplanma, yara iltihaplanmak, yara azmak, vekil/idareci atamak.

اَلْعَامِلُ [el-'âmil] ve اَلْعَامِلَةُ [el-'âmilet] Mızrağın sadrına denir ki temrenin altı yanıdır; ve minhu: اَلرُّمْحُ بِعَامِلِهِ وَعَامِلَتِهِ أَيْ صَدْرِهِ