اَلْعِلْوُ [el-'ilv] ('ayn’ın kesri ve lâm’ın sükûnuyla) Bir nesnenin yukarısı ki سِفْلٌ [sifl]in mukâbilidir; yukâlu: عِلْوُ الدَّارِ

اَلْعُلُوُّ [el-'uluvv] (zammeteynle ve vâv’ın teşdîdiyle) Mekân cihetinden yüksek olmak; yukâlu: عَلَا فِي الْمَكاَنِ يَعْلُو عُلُوًّا Ve عُلُوٌّ ['uluvv] Galebe kılmağa dahi derler; tekûlu: عَلَوْتُ الرَّجُلَ إِذَا غَلَبْتَهُ Ve kılıçla vurmağa dahi derler; tekûlu: عَلَوْتُهُ بِالسَّيْفِ إِذَا ضَرَبْتَهُ Ve mütekebbir olmağa dahi derler; yukâlu: عَلَا فِي الْأَرْضِ إِذَا تَكَبَّرَ Ve عُلُوٌّ ['uluvv] Bir nesnenin yukarısına dahi derler; yukâlu: عُلُوُّ الدَّارِ بِمَعْنَى عِلْوُهَا عَلَى مَا سَيَجِيءُ Ve عُلُوٌّ [‘uluvv] Bir nesneye muttali’ olup onun emrinde müstakil olmak; tekûlu: عَلَوْتُ بِالْأَمْرِ إِذَا طَلَعْتَ وَاسْتَقْلَلْتَ

اَلْعُلْوُ [el-'ulv] ('ayn’ın harekât-ı selâsı ve lâm’ın sükûnuyla) ve اَلْعُلَاوَةُ [el-'ulâvet] (ثُمَامَةٌ [sumâmet] vezninde) ve اَلْعَالِيَةُ [el-'âliyet] Bir nesnenin yukarısına denir, tepe başı gibi; yukâlu: عُلْوُ الشَّيْءِ مُثَلَّثَةً وَعُلَاوَتُهُ وَعَالِيَتُهُ أَيْ أَرْفَعُهُ Ve عَالِيَةٌ ['âliyet] Mızrağın ve kargının yukarısına ki üst tarafıdır, 'alâ-kavlin ucuna yâhûd temren tarafından nısfına denir; yukâlu: مَا عَالِيَةُ الْقَنَاةِ كَسَافِلَتِهَا أَيْ أَعْلَاهَا أَوْ رَأْسُهَا أَوْ نِصْفُهَا الَّذِي يَلِي السِّنَانَ Ve عَالِيَةُ ['Âliyet] Necd ülkesinin mâ-fevkiyle arz-ı Tihâme’ye ve mâ-verâ-i Mekke’ye varınca kadar müştemil olduğu arza denir ki arz-ı hicâz olur. Ve zâhir-i Medîne’de niçe karyelere ıtlâk olunur, mecmû’una عَوَالِي ['Avâlî] denir, nisbetinde عَالِيٌّ ['Âliyy] derler ve gayr-i kıyâs üzere عُلْوِيٌّ ['Ulviyy] denir 'ayn’ın zammıyla.

عَلْوُ ['alv] ('ayn’ın fethi ve lâm’ın sükûnu ve vâv’ın zammı ve kesriyle ve fethiyle) Kezâlik yukarı ma’nâsınadır; nitekim ba’zı eş’ârda أَتَيْتَنِي مِنْ عَلْوُ وَمِنْ عَلْوِ وَمِنْ عَلْوَ rivâyet olunmuştur, vâv’da harekât-ı selâse ile.

vulg. for آلو alev, s. Flame.

اَلْعُلُوُّ [el-‘uluvv] (سُمُوٌّ [sumuvv] vezninde) Bir nesne yüksek ve bülend olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَا الشَّيْءُ يَعْلُو عُلُوًّا إِذَا ارْتَفَعَ وَيُقَالُ عَلَا النَّهَارُ إِذَا ارْتَفَعَ Ve bir şey’in yukarısına çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَاهُ وَبِهِ إِذَا صَعِدَهُ Ve dâbbeye binmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَا الدَّابَّةَ إِذَا رَكِبَهَا Ve kadr ve şân ve şeref sâhibi olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَا فِي الْمَكَارِمِ إِذَا شَرُفَ Ve bâ’ harfiyle yükseltmek ve yüksek eylemek ma’nâsına olur; yukâlu: عَلَا بِهِ إِذَا جَعَلَهُ عَالِيًا

iz. ar. Yükseklik, sümüvv, rif‘at, büyüklük: ulüvv-i mertebe, ulüvv-i derece.

i. [aslı: آلاو alav, galat-ı fâhişi: علو alev] 1. Ateşten çıkan parlak ve müştağil hava, yalın, lehîb. 2. Mızrak ucuna takılan küçük bayrak, filama.

اَلْعَلْوُ [el-'alv] ('ayn’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Kahr ve galebe ma’nâsınadır; yukâlu: أَخَذَهُ عَلْوًا أَيْ عَنْوَةً

vn. & s. A being or becoming high, elevated; elevation.