اَلْعَلَقُ [el-'alak] (fethateynle) Koyu kan, dem-i galîz ma’nâsına. Ve عَلَقٌ ['alak] عَلَقَةٌ ['alakat]ın cem’i dahi gelir, sülükler ma’nâsına. Ve عَلَقُ الْقِرْبَةِ ['alaku’l-kirbet] Kırbadan sızan su yâhûd belâ, dâhiye ma’nâsına ki عَرَقُ الْقِرْبَةِ ['areku’l-kirbet]te lügattır; yukâlu: جَشِمْتُ إِلَيْكَ عَلَقَ الْقِرْبَةِ Ve ذُوعَلَقٍ [zû 'Alak] Bir dağın ismidir. Ve عَلَقٌ ['alak] Kezâlik şol nesnedir ki ona kuyu bekresin asarlar. Ve cümle bekre âletine dahi derler; yukâlu: أَعِرْنِي عَلَقَكَ أَيْ أَدَاةَ بَكَرَتِكَ Ve عَلَقٌ [‘alak] Kezâlik hevâya derler, mahabbet ma’nâsına; yukâlu: “نَظْرَةٌ مِنْ ذِي عَلَقٍ” ve yukâlu: عَلِقَهَا وَعَلِقَ حُبُّهَا بِقَلْبِهِ أَيْ هَوِيَهَا Ve bir işe dolaşmağa dahi derler; yukâlu: عَلِقَ يَفْعَلُ كَذَا مِثْلُ طَفِقَ Ya’nî bir nesneyi işlemeğe başladı. Ba’zılar eyitti: عَلِقَ يَفْعَلُ كَذَا [sözü] أَحَبَّهُ ve إِعْتَادَهُ ma’nâsınadır. Ve bir nesne bir nesneye bağlanmağa dahi derler;minhu kavluhum fi’l-meseli: “عَلِقَتْ مَعَالِقَهَا وَصَرَّ الْجُنْدُبُ” Ve bu meselin aslı budur ki bir kimse bir kuyuya varıp ipin o kuyunun ipine bağladıktan sonra zikr olunan kuyunun sâhibine varıp hakk-ı civâr da’vâsın edicek kuyu sâhibi bâ’isin su’âl ettikte benim ipim hâlâ senin ipine bağlıdır dedi.Kuyu sâhibi imtinâ’ edip ona o mevzi’den göçmesin emr ettikte eyitti: “عَلِقَتْ مَعَالِقَهَا وَصَرَّ الْجُنْدُبُ”Ya’nî “Kuyunun âleti bağlandı ve havânın harâreti gâlib olup çekirge öttü, pes bu mevzi’den irtihâl bana muhâldir.” Ve 'avret hâmile olmak ma’nâsına da gelir. Ve âhû tuzağa tutulmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَلِقَ الظَّبْيُ فِي الْحِبَالَةِ Ve davarın ağzına sülük yapışmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَلِقَتِ الدَّابَّةُ إِذَا شَرِبَتِ الْمَاءَ فَعَلِقَتْ بِهَا الْعَلَقَةُ Ve عَلَقٌ ['alak] تَعَلُّقٌ [ta’alluk] ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَلِقَ بِهِ عَلَقًا إِذَا تَعَلَّقَ بِهِ Ve عَلَقٌ ['alak] Eşcârdan şol nesneye derler ki onu davar kût edinip onunla geçinir. Ve عَلَقٌ ['alak] Esbâba dolaşıp çeken nesneye dahi derler; yukâlu: أَصَابَ ثَوْبِي عَلَقٌ وَهُوَ مَا عَلِقَهُ فَجَذَبَهُ

اَلْعَلَقُ [el-'alak] (fethateynle) Koyu kan, dem-i galîz ma’nâsına. Ve عَلَقٌ ['alak] عَلَقَةٌ ['alakat]ın cem’i dahi gelir, sülükler ma’nâsına. Ve عَلَقُ الْقِرْبَةِ ['alaku’l-kirbet] Kırbadan sızan su yâhûd belâ, dâhiye ma’nâsına ki عَرَقُ الْقِرْبَةِ ['areku’l-kirbet]te lügattır; yukâlu: جَشِمْتُ إِلَيْكَ عَلَقَ الْقِرْبَةِ Ve ذُوعَلَقٍ [zû 'Alak] Bir dağın ismidir. Ve عَلَقٌ ['alak] Kezâlik şol nesnedir ki ona kuyu bekresin asarlar. Ve cümle bekre âletine dahi derler; yukâlu: أَعِرْنِي عَلَقَكَ أَيْ أَدَاةَ بَكَرَتِكَ Ve عَلَقٌ [‘alak] Kezâlik hevâya derler, mahabbet ma’nâsına; yukâlu: “نَظْرَةٌ مِنْ ذِي عَلَقٍ” ve yukâlu: عَلِقَهَا وَعَلِقَ حُبُّهَا بِقَلْبِهِ أَيْ هَوِيَهَا Ve bir işe dolaşmağa dahi derler; yukâlu: عَلِقَ يَفْعَلُ كَذَا مِثْلُ طَفِقَ Ya’nî bir nesneyi işlemeğe başladı. Ba’zılar eyitti: عَلِقَ يَفْعَلُ كَذَا [sözü] أَحَبَّهُ ve إِعْتَادَهُ ma’nâsınadır. Ve bir nesne bir nesneye bağlanmağa dahi derler;minhu kavluhum fi’l-meseli: “عَلِقَتْ مَعَالِقَهَا وَصَرَّ الْجُنْدُبُ” Ve bu meselin aslı budur ki bir kimse bir kuyuya varıp ipin o kuyunun ipine bağladıktan sonra zikr olunan kuyunun sâhibine varıp hakk-ı civâr da’vâsın edicek kuyu sâhibi bâ’isin su’âl ettikte benim ipim hâlâ senin ipine bağlıdır dedi.Kuyu sâhibi imtinâ’ edip ona o mevzi’den göçmesin emr ettikte eyitti: “عَلِقَتْ مَعَالِقَهَا وَصَرَّ الْجُنْدُبُ”Ya’nî “Kuyunun âleti bağlandı ve havânın harâreti gâlib olup çekirge öttü, pes bu mevzi’den irtihâl bana muhâldir.” Ve 'avret hâmile olmak ma’nâsına da gelir. Ve âhû tuzağa tutulmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَلِقَ الظَّبْيُ فِي الْحِبَالَةِ Ve davarın ağzına sülük yapışmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَلِقَتِ الدَّابَّةُ إِذَا شَرِبَتِ الْمَاءَ فَعَلِقَتْ بِهَا الْعَلَقَةُ Ve عَلَقٌ ['alak] تَعَلُّقٌ [ta’alluk] ma’nâsına da gelir; yukâlu: عَلِقَ بِهِ عَلَقًا إِذَا تَعَلَّقَ بِهِ Ve عَلَقٌ ['alak] Eşcârdan şol nesneye derler ki onu davar kût edinip onunla geçinir. Ve عَلَقٌ ['alak] Esbâba dolaşıp çeken nesneye dahi derler; yukâlu: أَصَابَ ثَوْبِي عَلَقٌ وَهُوَ مَا عَلِقَهُ فَجَذَبَهُ

اَلْعِلْكُ [el-'ilk] ('ayn’ın kesriyle) Çiğnemeğe kâbil olup eczâsı müteferrik olmayan nesnelere ıtlâk olunur, ism-i cinstir ki sakız ta’bîr olunur, samg-ı sanavber ve samg-ı erze ve samg-ı fustuk u serv ü yenbût u butm gibi. Cümlesinden bihteri صَمْغُ الْبُطْمِ [samgu’l-butm]dur ki sakız termenti ta’bîr olunur, müsahhin ve müdirr ve takviyet-i cimâ’da mü’essirdir. Ve عِلْكٌ ['ilk] lafzının cem’i عُلُوكٌ ['ulûk] gelir.

s. (pl. اعلاق، علوق) 1. Any thing held to as precious; as, a sword, shield, a gem, etc. 2. One who cleaves persistently to a thing. 3. A hanging bag. 4. A subsistence, means of subsistence. 5. An attachment of love.

اَلْعُلَاكُ [el-'ulâk] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلْعَلَاكُ [el-'alâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Çiğnemtiye denir; yukâlu: مَا ذَاقَ عُلَاكًا وَعَلَاكًا أَيْ مَا يُعْلَكُ

اَلْعَلْكُ [el-'alk] ('ayn’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Bir nesneyi ağızda sakız gibi beri öte çiğnemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَكَهُ عَلْكًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا مَضَغَهُ وَلَجْلَجَهُ Ve at ağzında gemi gevmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: عَلَكَ الْفَرَسُ اللِّجَامَ إِذَا حَرَّكَهُ فِي فِيهِ Ve dişleri birbirine sürtüp gıcırdatmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَلَكَ نَابَيْهِ إِذَا حَرَقَ أَحَدَهُمَا بِالْآخَرِ فَحَدَثَ صَوْتٌ

iz. ar. 1. Kan pıhtısı, pıhtılanmış kan parçası. 2. Sülük.

(a. i.) : 1) kan pıhtısı. 2) sülük.

اَلْعُلَاكُ [el-'ulâk] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلْعَلَاكُ [el-'alâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Çiğnemtiye denir; yukâlu: مَا ذَاقَ عُلَاكًا وَعَلَاكًا أَيْ مَا يُعْلَكُ

s. 1. Any thing that hangs. 2. A thing by which a thing hangs. 3. A hole torn by a catching thorn, etc. 4. A sufficiency of support, maintenance. 5. A slight feeling of love. 6. Pertinacity. 7. (n. u. علقە) A clot of blood. 8. (n. u. علقە) The leech, hirudo.