اَلْعَكْدُ [el-'akd] (عَقْدٌ ['akd] vezninde) Bir nesnenin vasatına denir; yukâlu: عَكْدُ الشَّيْءِ أَيْ وَسَطُهُ Ve عَكْدٌ ['akd] Masdar olur, bir husûs imkâna gelip tüleğini bulmak ma’nâsına; tekûlu: عَكَدَنِي الْأَمْرُ عَكْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ أَمْكَنَنِي Ve sığınmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَدَ إِلَيْهِ إِذَا لَجَأَ

اَلْعَاقِدُ [el-‘âkid] Kuyunun harîmine denir ki dâ’iren-mâ-dâr kırk zirâ’ çevresinden 'ibârettir; yukâlu: بَنَى فِي عَاقِدِ الْبِئْرِ أَيْ حَرِيمِهَا وَمَا حَوْلَهَا Ve عَاقِدٌ ['âkid] Şol nâkaya ıtlâk olunur ki döl tuttuğunu ba’zı 'alâmetle ikrâr ve izhâr eylemiş ola.

iz. ar. cm: ukûd. 1. Gerdanlık, boğmuk, kılâde: ıkd-i gevherîn. 2. Dizilmiş cevâhir ve inci vesâire, dizi, dizilmiş şey: ıkd-i süreyyâ.

اَلْعَكْدُ [el-'akd] (عَقْدٌ ['akd] vezninde) Bir nesnenin vasatına denir; yukâlu: عَكْدُ الشَّيْءِ أَيْ وَسَطُهُ Ve عَكْدٌ ['akd] Masdar olur, bir husûs imkâna gelip tüleğini bulmak ma’nâsına; tekûlu: عَكَدَنِي الْأَمْرُ عَكْدًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي أَيْ أَمْكَنَنِي Ve sığınmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَكَدَ إِلَيْهِ إِذَا لَجَأَ

is. cm. ar. fd: ukde. ba: عقده ukde.

iz. ar. cm: ukûd. 1. Bağlama, rabt, bend. 2. Düğümleme, düğüm yapma, hall mukâbili. 3. İki kişi veya iki taraf beyninde olacak bir işin, tarafeynin rızâsıyla kararlaştırılıp taht-ı iltizâm ve taahhüde alınması: akd-i mukâvele, akd-i nikâh, akd-i muâhede, akd-i ittifâk. 4. Kurma, tertip, tanzîm, teşkil: akd-i meclis, akd-i cemiyyet: meclis akd ettiler. 5. [“akd-i nikâh” tan muhtasar] nikah icrâsı, nikah etme, münâkaha resm ve cemiyyeti: bugün filân evde akd vardır; dün akd icrâ olundu.

(a. i.) : bağlama, bağlanma, (bkz. : akd).

(a. i.) : 1) bağ, bağlama, düğümleme, bağlanma, düğümlenme, (bkz. : akid, bend, rabt). 2) sözleşme, kararlaştırma. 3) kurma, düzme. 4) nikâh.

(a. i. c. : ukud) : 1) gerdanlık. 2) inci dizmeğe mahsus iplik. 3) inci dizisi. 4) hurma salkımı.

اَلْعَقَدُ [el-'Akad] (fethateynle) Becîle’den 'alâ-kavlin Yemen’den bir kabîle adıdır ki Bişr b. Mu’âz ve Ebû 'Âmir 'Abdulmelik b. 'Amr o kabîledendir. Ve عَقَدٌ ['akad] Masdar olur, bir adamın lisânında tutkunluk ma’nâsına ki talâkatle tekellüme muktedir olmaz; yukâlu: عَقِدَ الرَّجُلُ عَقَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا كَانَ فِي لِسَانِهِ عُقْدَةٌ Ve çiftleşmiş dişi köpeğin ferci erkeğin âletine yapışıp sıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَقِدَتِ اللَّعْوَةُ إِذَا تَشَبَّثَتْ ظَبْيَتُهَا بِبُسْرَةِ قَضِيبِ الثَّمْثَمِ Ve عَقَدٌ ['akad] Dertop irkilmiş kum kümesine denir.