اَلْعَقَارُ [el-'akâr] (‘ayn’ın fethiyle) Yerdir ve ekinliktir. Ve hurmâ ağacıdır; ve minhu kavluhum: “مَا لَهُ دَارٌ وَلَا عَقَارٌ” Ve kezâlik فِي الْبَيْتِ عَقَارٌ حَسَنٌ derler metâ’-ı hasen ve âlât-ı hasene ma’nâsına.

اَلْعُقَارُ [el-'ukâr] ('ayn’ın zammı ile) Hamrın ismidir. Ve عُقَارٌ ['ukâr] dedikleri 'akla münâferet ettiği içindir. Ba’zılar eyitti: Küpe mülâzemet ettiği içindir. Ebû 'Amr’dan böyle rivâyet olunmuştur. Ve bunun aslı عُقْرُ حَوْضٍ ['ukru havd]dan me’hûzdur ki عُقْرُ حَوْضٍ ['ukru havd] 'ayn’ın zammıyla havuzun mu’ahharına derler, nitekim gelir inşâ’allâhu ta’âlâ. Ve عُقَارٌ ['ukâr] Kezâlik bir cins bezin ismidir ki levni ahmerdir.

s. (n. u. عقارت, pl. عقائر) Landed estates.

s. Wine.

vn. & s. A being barren; barrenness.

اَلْعَقَارُ [el-'akâr] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلْعُقَّارُ [el-‘ukkâr] (رُمَّانٌ [rummân] vezninde) Şol otluğa denir ki otlayan mevâşîyi helâk eder ola; yukâlu: كَلَأٌ عَقَارٌ وَعُقَّارٌ إِذَا كَانَ يَعْقِرُ الْمَاشِيَةَ Ve عَقَارٌ [‘akâr] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Menzil ve me’vâya denir. Ve çiftlik ve tarla ve bâg ve bostân makûlesi mülke denir. Ve Dehnâ’ kurbünde bir kumluk adıdır. Ve Benû dabbe cemâ’atine mahsûs bir arzın ismidir. Ve Bâhile kabîlesi yurdunda bir arzın adıdır. Ve Yemen’de bir kal’a adıdır. Ve Benû kuşeyr diyârında bir mevzi’ adıdır. Ve kırmızı boyaya denir. Ve hurmâlığa denir. Ve ev esbâbına denir ki أَثَاثُ الْبَيْتِ [esâsu’l-beyt] ta’bîr olunur. Ve şol fâhir ev metâ’ına denir ki hemân 'îd günleri gibi eyyâm-ı mahsûsada ferş ve isti’mâl olunup eyyâm-ı sâ’irede bir mahfûz mahalde istif edip hıfz ederler ve ba’zen bunda 'ayn’ı mazmûm ederler. Ve kurumuş nesneye denir, يَبِيسٌ [yebîs] ma’nâsına.

iz. ar. cm: akarât. Îrâd getirir emlâk ve ebniye: mesken ittihâz olunan ebniyenin vergisi başkadır, akarın başka; kendisinin bir hayli akarâtı vardır.

(“ka” uzun okunur, a. i. c.) : para getiren mülk [ev, dükkân, tarla, bağ, bostan v. b. gibi].

عَكَّارٌ ['Akkâr] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bir batn adıdır.

s. (pl. عقاقیر) A drug, a medicinal herb.