s. (pl. اعضد اعضاد،) 1. The upper arm, the humerus joint. 2. A supporter or body of supporters. 3. Strength, might, ability.

اَلْعَضَدُ [el-'adad] (fethateynle) Bi-ma’nâhu.

اَلْعَاضِدُ [el-'âdid] Bu dahi zikr olunan haşarı eşeğe denir; yukâlu: حِمَارٌ عَضِدٌ وَعَاضِدٌ إِذَا كَانَ يَضُمُّ الْأُتُنَ مِنْ جَوَانِبِهَا Ve عَاضِدٌ ['âdid] Yolda dâ’imâ davarın bir cânibinde giden adama denir ki ne ilerisine ve ne gerisine geçer. Şol erkek deveye denir ki nâkanın kolundan ağızıyla tutup çökürür ola ki aşmak için eder.

vn. & s. 1. A being right arm to another, a helping; help, assistance. 2. A cutting, a lopping.

اَلْعَضُوضُ [el-'adûd] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) Isırmak cihetiyle ekl olunacak nesneye denir; tekûlu: مَا ذُقْتُ عَضُوضًا أَيْ مَا يُعَضُّ عَلَيْهِ وَيُؤْكَلُ Ve kirişi bağrına yapışmış yaya ıtlâk olunur; yukâlu: قَوْسٌ عَضُوضٌ إِذَا لَزِقَ وَتَرُهَا بِكَبِدِهَا Ve ferci pek daracık 'avrete denir; yukâlu: إِمْرَأَةٌ عَضُوضٌ أَيْ ضَيِّقَةٌ Ve âfet ve dâhiyeye ıtlâk olunur; yukâlu: أَصَابَهُ عَضُوضٌ أَيْ دَاهِيَةٌ Ve nâsı dil-âzâr eden şiddetli ve mihnetli zamâna ıtlâk olunur; yukâlu: زَمَنٌ عَضُوضٌ أَيْ شَدِيدٌ كَلِبٌ Ve cevr ve zulm ve sitemi olan şâh ve emîre ıtlâk olunur; yukâlu: مَلِكٌ عَضُوضٌ أَيْ فِيهِ عَسْفٌ وَظُلْمٌ Kâle’ş-şârih ve minhu hadîsu Ebî Bekr radiyallâhu 'anhu: hسَتَرَوْنَ بَعْدِي مَلِكًا عَضُوضًاh Ve dibi derin kuyuya, 'alâ-kavlin suyu çok olanına ıtlâk olunur. Evvele göre gûyâ ki meşakkatinden su çeken adamı عَضٌّ ['add] eder. Sânîye göre gûyâ ki kovaya bütün dişleriyle عَضٌّ ['add] eder; yukâlu: بِئْرٌ عَضُوضٌ أَيِ الْبَعِيدَةُ الْقَعْرِ أَوِ الْكَثِيرَةُ الْمَاءِ Cem’i عُضُضٌ ['udud] gelir zammeteynle ve عِضَاضٌ ['idâd] gelir 'ayn’ın kesriyle.

اَلْعَضَاضُ [el-'adâd] (‘ayn’ın fethiyle رَبَاعٌ [rebâ’] vezninde ki mankûstur, hâlet-i nasbda yâ’yı i’âde olunur) Boyu kısa, gövdesi sımsıkı ve tıknaz topaç oğlana denir; yukâlu: غُلاَمٌ عَضَادٍ أَيْ قَصِيرٌ مُكَتَّلٌّ مُقْتَدِرُ الْخَلْقِ ve tekûlu: رَأَيْتُ عَضَادِيًّا كَرَبَاعِيٍّ Ve عَضَادٌ [‘adâd] (رَبَاعٌ [rebâ’] ve سَحَابٌ [sehâb] veznlerinde) Kolları kalın ve taslak olan hatuna denir; yukâlu: اِمْرَأَةٌ عَضَادٌ وَعِضَادٌ أَيْ غَلِيظَةُ الْعَضُدِ سَمْجَتُهَا Ve عَضَادٌ ['adâd] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Bodur kimseye denir, er olsun 'avret olsun; yukâlu: رَجُلٌ وَامْرَأَةٌ عَضَادٌ أَيْ قَصِيرٌ

(a. i. c. : a’zâd, a’zûd, a’dûd) : 1) kol’un üst kısmı. 2) destek. 3) kuvvet, kudret, (bkz. : ızd, uzd, uzud).

(a. i. c. : a’dâd) : 1) kol, pazı. 2) s. yardımcı, arka.

iz. ar. cm: a‘dâd. 1. Kol, pazu. 2. mc. İstinâd-gâh, muîn, mümidd: adudü’d-devle.

اَلْعَضْدُ [el-'add] ('ayn’ın fethi ve zammı ve kesri ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) ve اَلْعَضِدُ [el-'adid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلعَضُدُ [el-'adud] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) ve اَلْعُضُدُ [el-'udud] (عُنُقٌ ['unuk] vezninde) Dirsekten omuz başında küreğe varınca olan 'uzva denir ki kol ta’bîr olunur. Fârisîde bâzû denir. Cem’leri أَعْضُدٌ [a’dud] ve أَعْضَادٌ [a’dâd] gelir; yukâlu: ضَرَبَ عَضِدَهُ وَعَضُدَهُ وَعُضُدَهُ إِلَى غَيْرِهَا وَهُوَ مَا بَيْنَ الْمِرْفَقَيْنِ إِلَى الْكَتِفِ Ve عَضُدٌ ['adud] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) Bir nesnenin bir nâhiyesine ıtlâk olunur ve mu’în ve nâsır ma’nâsına isti’mâl olunur. Müfreden ve cem’an isti’mâl olunur; tekûlu: هُمْ عَضُدِي وَأَعْضَادِي أَيْ مُعِينِي وَنَاصِرِي Niteki سَاعِدٌ [sâ’id] dahi bu ma’nâda isti’mâl olunur. Ve 'Arablar فَتَّ فُلاَنٌ فِي عَضُدِهِ derler, كَسَرَ مِنْ نِيَّاتِ أَعْوَانِهِ وَفَرَّقَهُمْ عَنْهُ ma’nâsına, ya’nî “Pazısında olan şey’i rîze rîze etti ki a’vân ve ensârı haklarında niyyetlerini nakzla başından onları perâkende eyledi” demekten kinâyedir.