(a. i.) : 1) kesme. 2) ısırma. 3) şiddetli azarlama. 4) hastalık yüzünden hırpalanma. 5) s. keskin.

اَلْعَضْبُ [el-‘adb] (‘ayn’ın fethi ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Kesmek, قَطْعٌ [kat’] ma’nâsınadır; yukâlu: عَضَبَهُ عَضْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا قَطَعَهُ Ve bir kimseye sövmek ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: عَضَبَهُ أَيْ شَتَمَهُ Ve bir kimsenin mesâvîsini kâle getirip dillemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَضَبَهُ إِذَا تَنَاوَلَهُ بِلِسَانِهِ Ve vurmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: عَضَبَهُ إِذَا ضَرَبَهُ Ve bir nesne ile dürtüp sançmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: عَضَبَهُ بِالرُّمْحِ إِذَا طَعَنَهُ بِهِ Ve dönmek, rücû’ ma’nâsına isti’mâl olunur, kat’-ı ‘azîmet mülâhazasıyla; yukâlu: عَضَبَهُ عَنْهُ إِذَا رَجَعَ Ve kötürüm ve muk’ad eylemek ma’nâsınadır, kat’-ı hareket mülâyemetiyle; yukâlu: عَضَبَهُ الْمَرَضُ أَيْ أَزْمَنَهُ Ve nâkayı ve koyunu عَضْبَاءُ [‘adbâ’] kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَضَبَ النَّاقَةَ وَالشَّاةَ إِذَا جَعَلَهُمَا عَضْبَاءَ Ve عَضْبُ ['adb] Kılıca ıtlâk olunur, vasf-bi’l-masdardır. Ve hadîdü’l-kelâm olan kimseye ıtlâk olunur. Ve sebük-ser civâna ıtlâk olunur. Ve şol buzağıya denir ki henüz boynuzları zuhûr eyleye.

اَلْعَضْبُ [el-‘adb] (‘ayn’ın fethi ve dâd-ı mu’cemenin sükûnuyla) Kesmek, قَطْعٌ [kat’] ma’nâsınadır; yukâlu: عَضَبَهُ عَضْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا قَطَعَهُ Ve bir kimseye sövmek ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: عَضَبَهُ أَيْ شَتَمَهُ Ve bir kimsenin mesâvîsini kâle getirip dillemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَضَبَهُ إِذَا تَنَاوَلَهُ بِلِسَانِهِ Ve vurmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: عَضَبَهُ إِذَا ضَرَبَهُ Ve bir nesne ile dürtüp sançmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: عَضَبَهُ بِالرُّمْحِ إِذَا طَعَنَهُ بِهِ Ve dönmek, rücû’ ma’nâsına isti’mâl olunur, kat’-ı ‘azîmet mülâhazasıyla; yukâlu: عَضَبَهُ عَنْهُ إِذَا رَجَعَ Ve kötürüm ve muk’ad eylemek ma’nâsınadır, kat’-ı hareket mülâyemetiyle; yukâlu: عَضَبَهُ الْمَرَضُ أَيْ أَزْمَنَهُ Ve nâkayı ve koyunu عَضْبَاءُ [‘adbâ’] kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَضَبَ النَّاقَةَ وَالشَّاةَ إِذَا جَعَلَهُمَا عَضْبَاءَ Ve عَضْبُ ['adb] Kılıca ıtlâk olunur, vasf-bi’l-masdardır. Ve hadîdü’l-kelâm olan kimseye ıtlâk olunur. Ve sebük-ser civâna ıtlâk olunur. Ve şol buzağıya denir ki henüz boynuzları zuhûr eyleye.

vn. & s. 1. A cutting or cutting off. 2. A beating or striking. 3. A reproaching vehemently. 4. A disease’s using one up. 5. (prosody) A contracting مفاعلتن into فاعلتن represented by مفتعلن müftailün.

اَلْعَضْبُ [el-'adb] ('ayn’ın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) Kesmek; yukâlu: عَضَبَهُ عَضْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve sövülmek ma’nâsına da gelir; tekûlu: عَضَبْتُ الرَّجُلَ بِلِسَانِي إِذَا شَتَمْتَهُ Ve za’îf kılmak; yukâlu: عَضَبَهُ Ve keskin kılıca dahi عَضْبٌ [‘adb] derler, seyf-i kâtı’ ma’nâsına.