اَلْعَرَنُ [el-'aren] (fethateynle) Etin ele bulaşmış zefîrine denir. Ve kavun ve karpuz râyihasına denir. Burada ba’zı nüshada طِبِّيخٌ 'unvânında mersûmdur ki سِكِّينٌ [sikkîn] veznindedir, بِطِّيخٌ [bittîh] ma’nâsınadır. Ve ba’zda أَمِيرٌ [emîr] vezninde mazbûttur ki مُنَصَّفٌ [munassaf]tan bir nev’dir ve kirece ve alçıya da denir, pes bunların râyihâsına ıtlâk olunur. Ve عِرْنٌ ['irn] 'ayn’ın kesriyle bu ma’nâyadır. Ve عَرَنٌ ['aren] Tütüne denir, دُخَانٌ [duhân] ma’nâsına. Ve bir şecer adıdır ki yaprağıyla deri dibâgat olunur. Ve pişmiş ete denir.

اَلْعَرَنُ [el-'aren] (fethateynle) ve اَلْعُرْنَةُ [el-'urnet] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلْعِرَانُ [el-'irân] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bıçılgan dedikleri 'illete denir ki dâbbe kısmının ayaklarının enselerinde zuhûr eylemekle tüyleri gidip çatlaklar ve yaralar peydâ olur, 'alâ-kavlin şol nasırdır ki at kısmının bilekçelerinde hâdis olur. Bu at kısmının inciğinde olan mühre olacaktır; yukâlu: فِي رِجْلِ الْفَرَسِ عَرَنٌ وَعُرْنَةٌ وَعِرَانٌ وَهُوَ دَاءٌ يَأْخُذُ فِي آخِرِ رِجْلِ الدَّابَّةِ يُذْهِبُ الشَّعْرَ وَيُشَقِّقُ فِي أَيْدِيهَا وَأَرْجُلِهَا أَوْ جُسُوَّةٌ تَحْدُثُ فِي رُسْغِ رِجْلِهِ

اَلْعَارِنُ [el-'ârin] Arslana denir.

اَلْعَرْنُ [el-'arn] (قَرْنٌ [karn] vezninde) Devenin burnuna burunduruk geçirmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَنَ الْبَعِيرَ عَرْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا وَضَعَ فِي أَنْفِهِ الْعِرَانَ Ve devenin burnu burunduruktan ağrımak ma’nâsınadır; yukâlu: عُرِنَ الْبَعِيرُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا شَكَى أَنْفَهُ مِنَ الْعِرَانِ Ve bir nesneyi idmân ve mu’tâd edinmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَنَ عَلَى الشَّيْءِ عَرْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا مَرَنَ Ve okun temren geçecek yerine sinir sarmak ma’nâsınadır; yukâlu: عَرَنَ السَّهْمَ إِذَا رَصَّفَهُ

اَلْعِرْنُ [el-'irn] ('ayn’ın kesriyle) Bu dahi kavun ve karpuz râyihasına denir.

s. pl. of عرینە عرین،, q. v.

اَلْعَرَنُ [el-‘aren] (fethateynle) Şol marazdır ki davarın bileğinden yukarı art cânibinde vâki’ olup cirâhatler ve yarıklar olur; yukâlu: عَرِنَتْ رِجْلُ الدَّابَّةِ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve عَرَنٌ ['aren] Devenin boynuna 'ârız olur bir marazdır ki onu kaşımadan hâlî olmaz ve gâh olur bir ağacın dibine çöküp muttasıl o ağaçla kaşınır.

اَلْعَرْنُ [el-'arn] ('ayn’ın fethi ve râ’nın sükûnuyla) Zikr olunan ağacı devenin burnuna geçirmek; tekûlu: عَرَنْتُ الْبَعِيرَ أَعْرُنُهُ عَرْنًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ